مطلوب ترین سنین برای باردار شدن زنان در چند سالگی است؟

مطلوب ترین سنین برای باردار شدن زنان در چند سالگی است؟

محققان تحقیقات زیادی در مورد زمان های متفاوت بارداری انجام داده اند و نتیجه اینکه بالاترین نقطه و اوج توانایی باروری در زنان در ۲۴ سالگی است.

تمامی خانم ها در هنگام تولد بالاترین میزان تخمک ها را جهت باروری دارند. یعنی در حدود یک میلیون تخمک. اما وقتی به سن بلوغ می رسند این میزان به حدود ۳۰۰ هزار عدد می رسد و مسئله اینجاست که از این تعداد فقط در حدود ۳۰۰ تخمک در دوره فعالیت تخمدانها آزاد می شود و امکان باروری می یابد.

هم چنان که سن افزایش می یابد تخمدانها هم پیرتر می شوند و تخمکها آمادگی کمتری برای باروری خواهند داشت. به همین دلیل است که امکان بروز مشکلات و اختلالات کروموزومی و ناهنجاری های ژنتیکی مانند سندروم داون در سنین پایین تر به مراتب کمتر از سنین بالا می باشد.

در عین حال احتمال بروز سقط جنین نیز در سنین بالا بیشتر است. این احتمال در زنانی که بین ۲۰ تا ۲۴ سال سن دارند احتمال سقط جنین ۱۰ درصد است در حالی که این رقم در زنان ۳۵ تا ۳۹ ساله ۱۸ درصد و زنان ۴۰ تا ۴۴ ساله به ۳۴ درصد می رسد.

در عین حال در دهه بیست سالگی احتمال ابتلا به انواع مشکلات رحم و اندومتر به مراتب کمتر است و بیماری های مقاربتی نیز در این سنین کمتر ایجاد می شود.

از طرف دیگر در دهه بیست سالگی بدن از نظر فیزیکی سالم تر است و فرد مبتلا به بیماری ها و ناراحتی های گوناگون نمی باشد. از این رو احتمال زایمان زودتر از موعد و تولد نوزاد نارس در سن کمتر از ۳۶ سال پایین می باشد.

لازم به ذکر است که بررسی ها نشان داده اینکه شما در اوایل دهه بیست سالگی اقدام به بارداری نمایید یا در اواخر آن تغییر چندانی نمی کند و تفاوت باروری در این محدوده سنی ناچیز و قابل چشم پوشی است.

در ضمن نکته قابل ملاحظه این است که فقط بارداری مهم نیست و پس از زایمان مراقبت های مربوط به نوزاد و اینکه مادر بتواند با بیداریهای کودک بیدار بماند و با خوابیدنهای او استراحت نماید در دهه بیست سالگی راحت تر است و پس از آن از نظر بدنی و فیزیکی فشار بیشتری را متحمل می شود.

به عقیده بسیاری از متخصصان سن ۲۵سالگی بهترین سن برای فرزند اول است. زیرا هم مادر سن مناسبی دارد و هم اینکه در بازیها و مراحل گوناگون رشدی کودک بهتر می تواند در کنارش باشد.

علاوه بر وضعیت جسمی افراد در دهه بیست سالگی از نظر ذهنی و عاطفی نیز انعطاف پذیری بیشتری دارند و ظرفیت بیشتری برای تحمل و پذیرش مسئولیت ها و تعهدات مربوط به فرزندان دارند.

از طرف دیگر مادر شدن در این دهه امکان تحصیل و آموزش دیدن را به شما می دهد. می توانید در این زمان فرزنددار شوید و سپس دوباره به جامعه و پرداختن به شغل و کارهای مورد علاقه برگردید. در صورتی که در سنین بالاتر اگر کار و حرفه خود را به جهت مسئولیتهای مادری رها کنید جذب دوباره بازار کار به مراتب سخت تر خواهد بود.

به همین دلیل از نظر بسیاری از مشاوران اقتصادی بارداری در این برهه از نظر مالی و اقتصادی نیز لطمه خاصی به خانواده نمی زند.

یعنی مادرانی که در سنین بالاتر اقدام به بچه دار شدن می کنند فرصتهای بسیاری را از نظر موفقیتهای اجتماعی و شغلی از دست می دهند.

اما از طرف مقابل فرزند داشتن در سنین کم نیز به دلیل تجربه کم والدین سختی هایی دارد و والدین به دلیل توجه زیاد به فرزند ممکن است از توجه کافی به یکدیگر غافل شوند. این امر در بسیاری موارد در مادران جوان منجر به افسردگی های پس از زایمان می شود و در پدران جوان نیز ناراحتی های ناشی از کمبود توجه همسرشان مشکل ساز است.

در بسیاری از موارد که ازدواجها در سنین پایین انجام می گیرد و زوجین خیلی زود تصمیم به بچه دارشدن می گیرند مشکلات زیادی به دلیل عدم آمادگی ها و تفاهمات لازم جهت پذیرش مسئولیتهای جدید ایجاد می شود.

بررسی ها نشان داده فرزندان زنانی که در سنین بین ۱۵ تا ۲۴ متولد شده اند از نظر رفتاری مشکلات بیشتری دارند و آن هم بیشتر به دلیل فقدان مهارتهای تربیتی لازم در مادران خیلی جوان است.

ارزیابی وضعیت والدینی که در دهه ۳۰-۲۰ و ۴۰ خود فرزنددار شده اند نشانگر ویژگیهای رفتاری و تربیتی متفاوت در این فرزندان است.

لازم به ذکر است که شما در هر سیکل عادت ماهیانه فقط تا ۲۵ درصد شانس بارداری خواهید داشت و بدین ترتیب یعنی در اوایل دهه بیست سالگی در سال در حدود۹۸ درصد و در اواخر این دوران در حدود ۸۴درصد شانس برای بارداری خواهید داشت.

در این دهه فقط ۷درصد از خانم ها دچار ناباروری می شوند و ۶ درصد نهایتا بچه دار نمی شوند. اما در دهه۴۰ سالگی احتمال اینکه افراد هرگز نتوانند بچه دار شوند تا ۶۴ درصد هم می رسد.

این مسئله در مورد خانم های دهه ۴۰سالی که سقط جنین دارند ۳برابر افرادی است که در دهه بیست سالگی هستند و در مورد ۴۵سالگی به بالا باز هم افزایش می یابد.

در ضمن در مورد ابتلای کودک به سندروم داوان در دهه بیست سالگی مادر احتمال یک به ۱۲۹۵ است و در دهه ۳۰ یک در ۷۵۹ می باشد.

با توجه به موارد فوق توصیه می کنیم که در هر سنی حتی در دهه بیست سالگی اگر قصد بچه دار شدن دارید حتما قبل از هرچیز با پزشک متخصص مشورت نمایید تا از جنبه های گوناگون از آمادگی شما برای این موضوع اطمینان حاصل کرده و موارد مورد نیاز را به اطلاعتان برساند.

محققان تحقیقات زیادی در مورد زمان های متفاوت بارداری انجام داده اند و نتیجه اینکه بالاترین نقطه و اوج توانایی باروری در زنان در ۲۴ سالگی است.تمامی خانم ها در هنگام تولد بالاترین میزان تخمک ها را جهت باروری دارند. یعنی در حدود یک میلیون تخمک. اما وقتی به سن بلوغ می رسند این میزان به حدود ۳۰۰ هزار عدد می رسد و مسئله اینجاست که از این تعداد فقط در حدود ۳۰۰ تخمک در دوره فعالیت تخمدانها آزاد می شود و امکان باروری می یابد.

مشکلات دوران بلوغ در دخترها

مشکلات دوران بلوغ در دخترها

دوره بلوغ براى دخترها دوره بسیار مهم و حساسى در زندگى شان به شمار مى رود. آنان با ورود به سن بلوغ شاهد تغییرات زیادى در وضعیت ظاهرى، روانى و رفتارهاى اجتماعى خود مى باشند. این دوره با پیدایش صفات ثانویه جنسى شروع مى شود و تا تکمیل بلوغ جسمانى ادامه مى یابد. در این دوره تغییرات فیزیکى مهمى در بدن دخترها رخ مى دهد که منجر به ایجاد تغییرات بافت چربى در بدن،  رشد سریع استخوان ها، بلند شدن قد و بروز تغییرات جنسى – جسمى خواهد شد.

• تغییرات جسمانى ناشى از بلوغ

بلوغ شامل یکسرى تغییرات متوالى است که در فاصله زمانى ۱۶ _ ۹ سالگى رخ مى دهند. چنانچه این تغییرات قبل از ۹ سالگى آغاز شوند،  تحت عنوان «بلوغ زودرس» و اگر بعد از ۱۶ سالگى شروع شوند، «بلوغ دیررس» نامیده مى شوند.

اولین نشانه بلوغ در یک دختر، رشد جوانه سینه اى است که بین سنین ۱۳ _ ۹ سالگى (به طور متوسط ۱۱ سالگى) شروع مى شود و تقریباً به طور همزمان با رشد موهاى زیر بغل و ناحیه شرمگاهى ظاهر مى شود.

برخى از دخترها شروع به عرق کردن مى کنند و هرچه بزرگ تر مى شوند ، بوى عرق آنها نیز فرق مى کند. معمولاً آخرین تغییرى که در سیر تکاملى بلوغ رخ مى دهد، «قاعدگى» یا «عادت ماهیانه»(menstruation) است که نشان مى دهد دختر به حداکثر رشد نوجوانى و بلوغ خود رسیده است.

مجموعه این تغییرات ناشى از ترشح هورمون استروژن تخمدان ها است که منجر به تخمک گذارى و خونریزى هاى ماهیانه مى شود.

تخمک گذارى معمولاً ۲ _ ۱ سال بعد از شروع قاعدگى ایجاد مى شود و دختر را براى ازدواج و حاملگى آماده مى کند. دستگاه تولیدمثل در دخترها شامل، رحم (محلى که جنین در آن رشد مى کند)، مهبل (مجرایى که از رحم به خارج کشیده مى شود)، دهانه رحم (مجراى اتصالى از رحم به مهبل)، تخمدان ها ( اندام هایى که همه تخمک ها در آن نگهدارى مى شوند) و لوله فالوپ که از تخمدان ها تا رحم امتداد یافته اند،  است.

در هریک از تخمدان هاى بدن دختر تقریباً ۴۰۰۰۰۰ تخمک وجود دارد که از هنگام تولد دختر در تخمدان هاى کوچک او وجود دارند. هر تخمک به اندازه سر سوزن است و در زمان معینى از تخمدان و لوله هاى تخمدانى (فالوپ) حرکت مى کند و خود را به رحم مى رساند. با نزدیک شدن بلوغ، تخمدان ها با تاثیر گرفتن از هورمون هاى ترشح شده از مغز، شروع به فعالیت مى کنند.

نخستین نشانه فعالیت تخمدان ها این است که تقریباً هر ماه یکى از تخمک ها شروع به رشد،  بلوغ و حرکت به سوى رحم مى کند و پریودهاى ماهیانه آغاز مى شود. هم زمان با حرکت تخمک از تخمدان، رحم شروع به ساختن آسترى از بافت خونى تازه مى کند تا فضاى رحم را براى بارورى تخمک آماده سازد.

چنانچه عمل بارورى در این هنگام رخ ندهد، تخمک در رحم نمى ماند و به همراه آستر رحم (بافت خونى) از طریق دهانه رحم وارد مهبل مى شود و از بدن خارج مى گردد. حدود دو هفته بعد تخمک دیگرى به همین ترتیب از تخمدان دیگر آزاد مى شود و پس از طى همین سیکل،  مجدداً دفع مى شود. ریزش خون درون رحم حدود ۸ _ ۲ روز طول مى کشد که در خانم ها و دخترها متفاوت است.

مقدار آن به طور متوسط ۳۰ میلى متر (۶ _ ۴ قاشق غذاخورى) است. طول مدت پریود در دخترها (و البته در خانم ها) متغیر است و از ۲۲ روز تا ۳۵ روز طبیعى تلقى مى شود، ولى به طور متوسط این فاصله ۲۸ روز است.

• نخستین پریودهاى ماهانه

سن شروع پریودهاى ماهیانه به طور دقیق قابل پیش بینى نیست،  اما در اغلب موارد تابع الگوى خانوادگى است، یعنى اگر پریود مادر زود شروع شده باشد، این احتمال وجود دارد که فرزند دختر هم زود پریود شود. در صد سال گذشته، سن شروع پریود در دخترها کم شده است. ممکن است این امر به دلیل تغذیه بهتر و سلامت جسمانى دخترها باشد.

امروزه سن میانگین شروع پریودهاى ماهیانه حدود ۱۲ _ ۱۱ سالگى است. هنگامى که اولین پریودها آغاز مى شوند،  ترشحات آن رنگ قرمز و روشن نیست، بلکه متمایل به قهوه اى و به مقدار کم است و غالباً منظم هم نیست. براى بیشتر دخترها یک سال و یا حتى ۱۸ ماه طول مى کشد تا خون ریزى ماهیانه آنها مرتب شود.

بیشتر دخترها در حین روزهاى پریودشان دچار دردهاى جسمانى مثل دل درد، سرگیجه، سردرد، کمر درد و… مى شوند. بیمارى هاى عمده این دوره عبارتند از : قاعدگى دردناک (دیس منوره)، سندرم پیش از قاعدگى (پى.ام.اس) و عدم قاعدگى (آمنوره).

• قاعدگى دردناک

برخى از دخترها در طول روزهاى پریود خود دچار انقباض هاى دردناک عضلانى مى شوند که از حالات بسیار ضعیف تا شدیدترین حالت را دربر مى گیرد. علت این امر ترشح بیش از اندازه هورمون پروستاگلاندین است.

این هورمون با ایجاد انقباض هاى منظم و قوى در رحم موجب بیرون راندن جنین از رحم، هنگام زایمان مى شود. براى تسکین این گونه دردها مى توان با تجویز پزشک قرص هاى مسکن (مثل ایبوبروفن و یا مفنامیک اسید) استفاده نمود.

• سندرم پیش از قاعدگى

برخى از دخترها در روزهاى پریود خود کج خلق،  افسرده، بى حال، عصبانى و بسیار حساس مى شوند. علت این امر بسیار پیچیده است؛ زیرا در روزهاى پریود چندین عضو بدن و هورمون هاى مختلف آن دچار تغییرات گوناگونى مى شوند. تقریباً نیمى از دخترهایى که احساس افسردگى مى کنند، دچار کمبود نسبى ویتامین B6 مى شوند که مى توان با مراجعه به پزشک علت دقیق و درمان آن را جویا شد.

• تاخیر در قاعدگى

عدم وقوع قاعدگى اگر به دلیل حاملگى نباشد، معمولاً ناشى از بیمارى هاى دستگاه سوخت و ساز بدن، ناهنجارى هاى کروموزومى، کم اشتهایى و یا بى اشتهایى مرضى است. پریود نشدن تا ۱۴ سالگى (و حتى تا ۱۷ سالگى) طبیعى است، اما در غیر این صورت باید به پزشک متخصص مراجعه نمود.

• راهنمایى هاى والدین

والدین و به ویژه مادران مى توانند با رفتارها و عکس العمل هاى معقول و درستى که در زمینه بلوغ دختران شان از خود نشان مى دهند، شروع پریودهاى ماهیانه را براى آنان یک فرآیند طبیعى و ارزشمند تلقى کنند و آن را نشانه سلامت جسمانى آنان بدانند.

دادن آگاهى هاى لازم درباره تحولات دوران بلوغ به دخترها موجب آرامش و امنیت خاطر آنان مى شود. بدیهى است شروع عادت ماهیانه براى هر دخترى تجربه اى منحصر به فرد است، ولى داشتن اطلاعات و پیش زمینه هاى ذهنى مى تواند از اضطرار، تشویش و نگرانى آنان بکاهد. آغاز پریود هاى ماهیانه نشانه بالغ شدن دخترها است،  یعنى آنان به لحاظ جسمانى توانایى بارورى و صاحب فرزندشدن را پیدا مى کنند. پس باید شاد باشند و این رویداد را با ارزش بدانند.

تردیدى نیست که پریودهاى ماهیانه بخشى منظم از زندگى دخترها (و البته خانم ها) است و باید براى آن اهمیت قائل شد؛  زیرا که نشانه کارکرد صحیح اندام هاى درونى بدن است. این موضوع که برخى دخترها برداشت هاى متناقض و گاه منفى درباره پریودهاى ماهیانه خود دارند،  ناشى از باورها و تفکرات قدیمى است؛  زیرا در گذشته زمانى که خانمى پریود مى شد، یک هفته او را از جمع خانواده و دوستان کنار مى گذاشتند.

براى دخترهاى نوبالغ صحبت کردن با مادر،  خواهر و یا دوستى که چند سال بزرگ تر باشد، مى تواند مفید و با ارزش باشد؛ زیرا احساس خواهد کرد که در جهان فردى متمایز از دیگران نیست. آنها هرچه بیشتر با اینگونه تجربه ها آشنا شوند، بهتر مى فهمند که احساسات،  افکار و عواطف آنها مى تواند تا چه حد شبیه به یکدیگر باشد.

در زیر چند توصیه براى کاهش مشکلات روزهاى پریود ماهیانه دخترها آورده شده است:

- یک کیسه آب گرم و یا پارچه اى پشمى و گرم مى تواند از دردهاى روزهاى پریود بکاهد.

- نوشیدن یک فنجان چاى و یا شکلات گرم ممکن است احساس بهترى در دخترها ایجاد کند.

- انجام یک پیاده روى آهسته مى تواند از انقباض هاى ماهیچه هاى شکم کم کند.

- خوردن غذا هاى سبک قبل از پریودهاى ماهیانه مى تواند از شدت دردهاى شکمى بکاهد.

- مثبت بیندیشید،  هدیه اى کوچک براى خود تدارک ببینید و از این که مثل تمامى دخترهاى دنیا هستید، شاد باشید.

بلوغ در دختران

بلوغ در دختران

مفهوم بلوغ

نوجوانی دوره ای بحرانی به شمار می آید که طی آن مرحله «بلوغ» اتفاق می افتد. «بلوغ» در فرهنگ فارسی به معنی «رسیدن»، «رسیدن به سن رشد»، «مرد شدن»، «زن شدن»، «رسیدگی و پختگی و به حد کمال رسیدن» آمده است. سازمان جهانی بهداشت، نوجوانی را به سنین ۱۰ تا ۱۹ اطلاق می کند. این دوره منشاء تغییرات زیادی در وجود شخص است و موجب می شود که شخص به گونه ای متفاوت، رفتار و احساس کند. در این دوران، نگاه نوجوان نسبت به جهان تغییر می کند و گاهی دچار تشویش و نگرانی می شود. گاه تصمیم گیری برایش مشکل می شود و مجموعه این عوامل موجب بروز مشکلاتی در برخورد وی با خانواده و جامعه می شود. بلوغ دوره بحرانی انتقال از مرحله کودکی به بزرگسالی و زمان اکتساب قدرت باروری است. دوره ای که تغییرات تکاملی در مغز و غدد بدن باعث تغییرات «جسمانی»، «روانی»، «روحی» و «رفتاری» می شود.

اهمیت شناخت بلوغ در دختران و مسائل آنان

«بلوغ» یکی از حیاتی ترین مراحل زندگی انسان است. دوره ی بلوغ ویژه برای دختران دوره ی بسیار مهم و حساسی در زندگی به شمار می رود. آنان با ورود به سن بلوغ شاهد تغییرات زیادی در وضعیت «ظاهری»، «روانی» و «رفتارهای اجتماعی» خود می باشند. این دوره با پیدایش صفات ثانویه جنسی شروع می شود و تا تکمیل بلوغ جسمانی ادامه می یابد. در این دوره تغییرات فیزیکی مهمی در بدن دخترها رخ می دهد که منجر به ایجاد «تغییرات بافت چربی در بدن»، «رشد سریع استخوان ها»، «بلند شدن قد» و «بروز تغییرات جنسی جسمی» خواهد شد.
بلوغ به چهار مرحله تقسیم می شود:
مرحله قبل از بلوغ که بین ۱۰ تا ۱۲ سالگی قرار دارد. البته این امکان وجود دارد که «بلوغ جسمی» در این مرحله نیز اتفاق افتد.
مرحله ۱۳ تا ۱۴ سالگی که معمولا مرحله بلوغ جسمی است.
مرحله بعد از بلوغ یا مرحله اواسط نوجوانی که مرحله ۱۵ تا ۱۶ سالگی است.
مرحله ۱۷ تا ۱۹ سالگی که اواخر بلوغ و مرحله تکامل رشد جسمی است.

تغییرات جسمی بلوغ در دختران

«بلوغ» عبارتست از یکسری تغییرات جسمی و روانی که سلسله وار به دنبال هم اتفاق می افتد و نهایتا در پایان این دوره، «دختران نوجوان» زمینه و آگاهی کافی جسمی و روانی را برای «زن شدن» پیدا می کند. علامتهای جسمی بلوغ به دنبال یکسری تغییرات هورمونی بدن که از طریق مغز (سیستم هیپوفیز و هیپوتالاموس) کنترل می شود و ارتباط مستقیمی با تخمدان (در دختران) دارد، ظاهر می شود. سن بروز تغییرات بدنی در دوره بلوغ بسیار متغیر است. اکثر دختران در سنین ۹ تا ۱۳ سالگی نخستین تحولات دوره بلوغ را از خود نشان می دهند. یک تا دو درصد جمعیت، شروع تغییرات بلوغ را در خارج از این محدوده سنی تجربه می کنند که این افراد از نظر «بلوغ زودرس» و یا «بلوغ دیررس» ارزیابی می شوند.

علائم جسمی بلوغ در دختران

بطور کلی علائم جسمانی دوران بلوغ در دختران عبارتند از: «رشد جسمی و قدی»، «جوانه زدن نوک پستان ها و رشد آنها»، «پیدایش موهای ناحیه تناسلی و زیر بغل» و «قاعدگی».

رشد قد

جهش رشد معمولا در دختران حداقل ۲ سال زودتر از پسران اتفاق می افتد و بسیار چشمگیر است. به طوری که در مدت یک سال میزان رشد ۲ برابر می شود و قد حدود ۶ تا ۱۱ سانتی متر بیشتر می شود. جهش چشمگیر رشد و حداکثر افزایش آن، معمولا دو سال بعد از جوانه زدن پستان ها و یک سال قبل از شروع عادت ماهانه اتفاق می افتد.
سرعت رشد در دختران به میزان هورمون رشد و هورمون جنسی (استروژن) مربوط می شود. هورمون رشد باعث افزایش رشد بخصوص در استخوانها و غضروف می شود. ولی هورمون جنسی (استروژن) سبب بسته شدن مرکز رشد استخوانی و کاهش و کند شدن رشد استخوان می شود. به همین دلیل است که بعد از شروع قاعدگی، سرعت رشد قد کندتر می شود و معمولا بیش از ۶ سانتی متر افزایش نمی یابد.

رشد پستان ها

مرحله بعدی، رشد پستان هاست که معمولا در سنین بین ۹ تا ۱۳ روی می دهد. به طور متوسط در ۵ / ۹ سالگی پستان ها آغاز به رشد می کنند. جوانه زدن پستان ها از نوک پستان شروع می شود و به طور معمول دردناک، حساس و در دو طرف همزمان است. در پایان دوره بلوغ، رشد پستان کامل می شود و به صورت پستان بالغ در می آید.

قاعدگی

آخرین مرحله بلوغ، قاعدگی است که در سنین ۱۰ تا ۱۶ سالگی و به طور متوسط در ۱۳ سالگی اتفاق می افتد. «عامل وراثت» و «عوامل محیطی» از قبیل «محل جغرافیایی و تماس با نور»، «وضعیت سلامت»، «وزن»، «تغذیه» و «شرایط روانی» در شروع سن بلوغ دخالت دارند. معمولا کودکانی که در مناطق گرم و کم ارتفاع و یا نقاط شهری زندگی می کنند و یا چاق هستند زودتر بالغ می شوند.
در پایان دوره بلوغ، تغییر فرم بدن و پیدایش هیکل زنانه رخ می دهد. به طوری که چربی به شکل زنانه در بدن توزیع می شود. یعنی لگن پهن و رانها کلفت می شود. پستان ها کاملا رشد می کند. همچنین علاوه بر قاعدگی، رحم، مهبل و اعضای تناسلی زن نیز به اندازه کافی رشد می کنند. این مراحل معمولا در ۱۸ سالگی کامل می شوند. بر اثر ترشحات هورمونی، فعالیت غدد چربی و عرق نیز در دختران افزایش پیدا می کند و ممکن است باعث پیدایش جوش در صورت و یا سایر اعضا بدن شود. این جوشها نباید دستکاری شوند؛ زیرا در این صورت عفونی می شوند و پس از بهبودی اثرات آنها روی پوست باقی می ماند. در صورتی که میزان عرق کردن زیاد باشد، بهتر است دختران علاوه بر استحمام، از اسپری زیر بغل و یا لوسیونهای ضد عرق نیز استفاده کنند.

بهداشت جسمی بلوغ در دختران

توجه به نظافت پوست موجب «زیبایی»، «شادابی»، «تنفس پوستی» و از «بین رفتن بوی بدن» می شود. شست و شو با آب ولرم و صابون سبب پاکیزگی پوست می شود. در این دوره غدد عرق، ماده چربی با بوی بد ترشح می کنند که سبب بد بو شدن بدن می شود. شست و شوی بدن و استحمام علاوه بر تمیزی و نشاط و شادابی نوجوان، سبب از بین رفتن بوی بد بدن نیز می شود. بنابراین بهترین و مهمترین وسیله نظافت پوست «حمام کردن» و شستن تمام بدن بوسیله آب گرم و صابون است.
استحمام مرتب برای سلامتی دختران نوجوان لازم است. استحمام روزانه در دوران عادت ماهانه نیز ضروری است. البته توصیه می شود از حمام کردن در وان خودداری شود. دردهای دوران عادت ماهانه اغلب به دلیل انقباضات عضلانی رحم بوجود می آیند که می توان آن را از طریق استحمام با آب گرم و یا استفاده از کیسه آب گرم به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه تسکین داد.
در دوران عادت ماهانه، شست و شو و گرفتن طهارت ضروری است و بر خلاف برخی تصورات رایج، این اقدام باعث نازایی و هیچ نوع بیماری دیگری نخواهد شد. با شست و شوی خون، بوی بد از بین می رود و از مساعد شدن محیط برای رشد انواع میکروب ها جلوگیری می شود.
استفاده از حوله و وسایل بهداشتی شخصی و همچنین زدودن موهای زائد بدن به روش صحیح، از دیگر نکات ضروی است که حتما باید رعایت شود.

بلوغ زودرس

گاهی اوقات علامتهای بلوغ و حتی قاعدگی زودتر از ۸ سالگی شروع می شود که به آن «بلوغ زودرس» می گویند. «بلوغ زودرس» در دخترها ۵ برابر شایع تر از پسرها است و در اغلب موارد، علت آن ناشناخته است. ابتلا به برخی بیماریها نظیر بیماری های تخمدان و مصرف بعضی از داروها ممکن است موجب «بلوغ زودرس» شوند که در صورت بروز آن باید به پزشک مراجعه کرد.

بلوغ دیررس

تغییرات زیادی در محدوده سنی «بلوغ دیررس» وجود دارد، ولی معمولا اغلب دختران در ۱۳ سالگی وارد مرحله بلوغ شده اند. «بلوغ دیررس» بسیار نادر است. در صورت عدم ظهور علائم بلوغ تا پایان ۱۶ سالگی باید به پزشک مراجعه کرد. علل مختلفی از قبیل «مشکل ژنتیکی» و «ناهنجاری های مختلف «دستگاه تناسلی» ممکن است موجب بروز «بلوغ دیررس» شوند.
دختران در دوران بلوغ علاوه بر تغییرات جسمی، دستخوش یکسری تغییرات و علائم روانی می شود که شناخت این علائم به والدین و مربیان برای درک بهتر نوجوان و برخورد صحیح و منطقی با وی و رفتار مناسب با شرایط روانی و رفتاری آنان کمک زیادی می کند.

ویژگی های روانی و رفتاری بلوغ در دختران ۱۴-۱۰ ساله

این ویژگی ها عبارتند از: «میل به گوشه گیری، حساسیت بسیار نسبت به انتقاد دیگران، بی قراری، بی ثباتی، تحریک پذیری، نوسان در خلق و خو، مخالفت با خانواده و دوستان و به طور کلی جامعه، در رویا فرو رفتن، شرم و حیای مربوط به تغییرات ناشی از بلوغ جنسی، تنبلی و سستی، نافرمانی از بزرگترها، خیره سری و خودرأیی، نداشتن احساس امنیت و اعتماد به نفس، مقاومت در برابر پند و اندرز والدین، تمایل شدید به ارتباط نزدیک با دوستان و گفت و گوهای پنهانی و طولانی با آنها، حساسیت نسبت به آراستگی ظاهر خود و صرف وقت جلوی آینه».
این علائم که حدود یک سال پیش از بلوغ آغاز می شود، در مرحله جنسی رو به شدت می گذارد و در مراحل پایانی بلوغ بتدریج کاهش می یابد. باید به تفاوتهای فردی بین نوجوانان توجه داشت، یعنی اینکه ممکن است این علائم به صورت یکسان در همه نوجوانان ظاهر نشود، ضمن آنکه اغلب نوجوانان احساسات و عواطف خود را در این مرحله از رشد بروز نمی دهند.

تفکر مثبت در حاملگی بعد از سقط جنین

تفکر مثبت در حاملگی بعد از سقط جنین
چرا حالا که بعد از سقط بچه ام دوباره حامله شدم، خوشحال نیستم؟
 

با این که دوباره به هدف حامله شدن رسیده اید، مدتی طول می‌کشد تا دوباره بتوانید از این حاملگی لذت ببرید. برای یک زن که تجربه سقط جنین داشته طبیعی است که نگران از دست دادن این بچه‌اش هم باشد. به علاوه ممکن است هنوز هم عزادارِ بچه‌ی از دست رفته تان باشید. این مسئله هیجان زدگی در خصوص بارداری بعدی و اطمینان به دوام این یکی را مشکل می‌کند.
جارلین نلسون، مدیر اجرایی مرکز بارداری و فقدان کودک در وایزاتای مینسوتا می‌گوید «حاملگی بعد از یک بار از دست دادن می‌تواند طولانی ترین نه ماه زندگی یک زن باشد. مسایل احساسی بسیاری در جریان است که نگرانی را در تمام طول بارداری به امری همیشگی تبدیل می‌کند».
کیم کلاگر بل روان درمان و نویسنده‌ی کتاب فقدان‌های نگفتنی: فهمیدن تجربه‌ی از دست دادن بارداری، سقط جنین و نوزاد نارس معتقد است که «این دوره پرتشویش است مخصوصا وقتی که دفعه قبل حاملگی از دست رفته باشد».
نلسون و کلاگر بل هردو توصیه می‌کنند که برای حاملگی از دست رفته سالگرد نگیرید بلکه آن را درک کنید و بپذیرید. احتمالا با فرا رسیدن سالگرد ان احساس ناراحتی و تشویش بیشتری می کنید و این طبیعی است. خود را به خاطر همیشه شاد نبودن سرزنش نکنید. به خودتان اجازه بدهید احساساتتان را بفهمید؛ گاهی کمی گریه به مقدار زیادی از این تنش می‌کاهد.
کلاگر بل می گوید «وقتی زن به زمان سقط گذشته نزدیک می‌شود، دوباره به بارداری تعلق خاطر پیدا می کند و احساس مثبت بیشتری می‌کند».

برای گذر از این مرحله چه کنم؟
 

هیچ پاسخ واحدی وجود ندارد. احتمالا بیشتر وقتها احساس تشویش دارید. اما وقتی به مرحله مهمی می‌رسید، مثل شنیدن صدای ضربان قلب کودک یا حرکتهای درون رحم، دوباره مطمئن می‌شوید که همه چیز به خوبی پیش می رود. در اینجا چند نکته هست که شما را مثبت نگه می‌دارد.

• گاهی فقط به امروز فکر کنید.
 

گفتنش راحت تر از عمل کردنش است، اما واقعا جواب می‌دهد. وقتی احساس می‌کنید که خیلی نگران آینده هستید، جلوی خود را بگیرید و فقط به امروز فکر کنید. نلسون می گوید گذشتِ هر روز را تصدیق کنید. تمام شدن هر هفته را جشن بگیرید. توجه کنید که چطور این حاملگی هر روز که می‌گذرد با حاملگی قبلی که فقدانش را رنج کشیدید تفاوت دارد و این که چقدر اوضاع دارد بهتر پیش می‌رود. به اتفاقهای هر روز و این که چطور کودکتان سلامت می ماند توجه کنید.

• از خودتان خوب مراقبت کنید.
 

به چیزهایی که می‌توانید انجام دهید تا این حاملگی را سالم نگه دارید توجه کنید. به سلامت و وضعیت جسمی خود توجه کنید. خوابیدن، غذای خوب، استراحت و فعالیتهای منظم فیزیکی به احساس بهتر جسمی و تعادل احساسی شما کمک می کند. با استرس به نحوه‌ای معقول برخورد کنید – در سقط جنین قبلی خود به اندازه کافی این را تجربه کرده اید. بیش از اندازه برای خود برنامه ریزی نکنید، زیاد به مسئولیتهای خانه و کار موظف نشوید، یا خودتان را به دوستان و خانواده متعهد نکنید. مطالعات نشان داده اند که استرس بیش از حد سلامت بارداری شما را به خطر می‌اندازد، بنابراین توجه خود را معطوفِ مراقبت از خودتان کنید که کاملا تحت کنترل خودتان است.

• کمی تمرین تمدد اعصاب کنید.
 

ورد خودتان را بسازید «به خاطر بچه سالم بمان». نلسون توصیه می کند برای کمک کردن به فرایند این پیوستگی با بچه حرف بزنید. اگر نگرانی های شما مانع خواب کافی در شب می شود، از تکنیکهای مراقبه استفاده کنید. اگر اضطرابهای شما یک یا دو هفته باعث شب بیداری شما شود، یا به مدت یک هفته هر شب به سراغتان باید، باید با مراقب سلامت خود صحبت کنید.

• اگر کمکتان می کند تکلیف انجام دهید.
 

اگر سقط قبلی شما مثلا نتیجه‌ی آسیب دیدن تخمک یا نارسایی گردنه رحم بوده است، شاید بخواهید تا جایی که می توانید درباره این شرایط مطالعه کنید. شاید اگر اتفاقات قبلی را بهتر بفهمید بتوانید، شرایط خود را تحت کنترل بیشتر داشته باشید. اما اگر مطالعه زیاد شما را بیشتر غرق تفکر می کند، کتاب را کناربگذارید.

• بدانید که تنها نیستید.
 

اگر نمی‌دانید که چه چیزی باعث از دست رفتن کودک شما شده است، بهتر است بدانید که بسیاری از سقط ها و مرده زایی ها توضیح خاصی ندارند. به یاد داشته باشید که یک بار سقط جنین به معنی این نیست که باز هم یکی دیگر پیش می آید. تقریبا نیمی از زنان در مرحله ای از زندگی شان با از دست رفتن حاملگی مواجه می شوند. سعی کنید حالا به این نکته توجه کنید که شما و کودکتان در سلامت کامل هستید نه این که نگران مشکلات احتمالی شوید، چون احتمال بسیاری هست که همه چیز به خوبی پیش برود.

• با همسر خود ارتباط برقرار کنید.
 

همسر شما هم فرزندش را از دست داده است، و شما باید برای تسلای خاطر به همدیگر متوسل شوید. اما به یاد داشته باشید که مردها اغلب با این فقدان به نحو متفاوتی از زنان برخورد می کنند و ممکن است حرف زدن درباره اتفاقی که افتاد حال شما را بهتر کند، اما حال شوهرتان را بدتر نکند. به روشهای یکدیگر برای مقابله با این فقدان احترام بگذارید و اگر روش مقابله شما با این مسئله متفاوت است، احساس نکنید که حامی ندارید و باید به تنهایی تحمل کنید.

• گهگاه با دکتر یا مامای خود صحبت کنید.
 

ملاقات منظم مراقب خود جهت دریافت مراقبتهای پیش زادی به شما اطمینان می‌دهد که کودک در وضعیت مطلوبی است. این بخصوص در مواقعی که خطر زایمان شما بالا است مهمتر می شود. با این که عنوانش ترسناک است، اما قرار گرفتن تحت عنوان خطر بالا می‌تواند سودمند باشد. نلسون می گوید «شما را با دقت بیشتری تحت نظارت قرار می دهند، که چیز خوبی است مخصوصا اگر عصبی هستید». اگر حالتان را بهتر می کند در زمان معاینات بخواهید که بگذارند به صدای ضربان قلب کودکتان گوش کنید. اگر مراقب شما نسبت به فقدان گذشته‌ی شما بی اعتنا است، زمان آن رسیده که فرد دیگری را پیدا کنید.

• یک گروه حامی بیابید یا به مشاوره کوتاه مدت فکر کنید.
 

ملاقات با غریبه ها شاید شروع کار را مشکل کند، اما در اغلب موارد اعضای این گروهها دوستان مورد اعتمادی از آب در می آیند که می‌توانند احساسات شما را خوب بفهمند. اگر به دلایلی فکر می کنید که گروه بخصوصی که عضوش هستید مناسب شما نیست، از مراقب خود بخواهید گزینه های دیگری را به شما معرفی کند. همچنین می توانید با عضو شدن در چت روم حاملگی بعد از فقدان از حمایت دیگران برخوردار شوید. خواهید دید که افراد بسیار دیگری این مرحله را پشت سر گذاشته اند.

• اگر نیاز دارید مساعدت حرفه ای بجویید.
 

اگر فکر می کنید دچار عوارض افسردگی بالینی یا اضطراب شده اید، به یک درمانگر مراجعه کنید. هرچه استرس فیزیکی و احساسی کمتری به بدن شما وارد شود، احتمال سلامت بارداری شما بالاتر می‌رود. مقابله با این مشکلات در دوران بارداری احتمال افسردگی یا اضطراب در دوران بعد از زایمان را کاهش می‌دهد.

آیا برای خبردار کردن دوستان و خانواده از حاملگی مجددم باید صبر کنیم؟
 

این یک تصمیم شخصی است و باید کاری را انجام دهید که با آن راحت ترید. خیلی از افراد صبر می کنند تا از مرحله سقط قبلی بگذرد تا خبر را به دیگران بدهند، اما برخی دیگر فکر می کنند سهیم کردن این خبر با دیگران باعث ایجاد سیستم حمایتی دیگران می شود و مهم نیست چه پیش می آید. با همسر خود مدتی را صرف فکر کردن و صحبت کردن درباره این قضیه بکنید. مطمئن شوید که هردوی شما قبل از باخبر کردن دیگران بر سر آن توافق دارید.
منبع:http://ninisite.com

معیار آپگار چیست ؟

معیار آپگار چیست ؟
استفاده از این معیار، روش ساده و موثریست برای ارزیابی سلامت نوزاد و اینکه آیا نوزاد نیاز به تمهیدات درمانی سریع دارد یا خیر. این روش سریع، بدون درد و رضایت بخش است.
در حقیقت مامای شما ارزیابی سریع خود را بدون اینکه شما متوجه باشید انجام می دهد. بیشتر نوزادان این معیار سلامت را دارا هستند. اما اگر نوزادی نیاز به اقدامات سریع طبی داشته باشد، با این روش به بهترین نحو تحت درمان می گیرد. این روش رایج برای ارزیابی نوزاد توسط یک متخصص بیهوشی با همین نام، حدود نیم قرن پیش ابداع شد. ارزیابی به این صورت انجام می شود که موارد زیر در اولین دقیقه پس از تولد و سپس دقیقه پنجم در مورد نوزاد بررسی می شود:
• ضربان قلب
• تنفس
• سفتی عضلات
• رفلکس های نوزادی
• رنگ پوست
برای هر یک از موارد فوق امتیازی بین 0 تا 2 در نظر گرفته شده و سپس این امتیازات جمع می شوند. اگر حاصل جمع امتیازات بین 7 تا 10 باشد، به این معنا است که وضعیت عمومی نوزاد مناسب بوده و نیازی به اقدامات پزشکی سریع ندارد.
این روش امتیازدهی چه معنایی دارد؟
امتیاز 10 (که حداکثر امتیاز محسوب می شود) نغمه شادی برای والدین نوزاد است و نشان می دهد که نوزاد دچار اختلال حیاتی جدی در طول زایمان نشده است. با این حال امتیاز 8 یا 9 نیز رضایت بخش است. یک زایمان سخت یا نوزاد نارس یا استفاده از داروهای مسکن حین زایمان می تواند به طور کاذب امتیازات را در معیار آپگار تغییر دهد. اما به طور معمول امتیاز بین 8 تا 10 خوب یا عالی است و غالبا نیازی به اقدامات حمایتی ندارد.
امتیاز بین 7 تا5 در موقعیت نسبتا عادی قرار دارد و ممکن است نیاز به حمایت تنفسی پیدا کند. ماما ممکن است پوست نوزاد را ماساژ یا فشار دهد یا اکسیژن تجویز کند.
نوزادانی که امتیاز زیر 5 دارند در موقعیت بدی قرار می گیرند و نیاز به کمک سریع خواهند داشت. در اینصورت احتمالا نوزاد را در یک گهواره مخصوص قرار می دهند که دارای لامپ گرم کننده و اکسیژن است. این اقدام نوزاد را گرم کرده و به تنفس وی کمک می کند. متخصص اطفال نیز برای اقدامات درمانی به بالین نوزاد فراخوانده می شود.
آیا معیارهای آپگار مشکلات آینده نوزاد را پیش بینی میکند یا خیر؟
خیر .... البته کمی قبلتر متخصصین عقیده داشتند که معیار های آپگار مشکلات طبی آینده را پیش بینی می کند. یک نظریه این بود که نوزادانی که امتیاز آپگار آنها 5 به پایین است در آینده به مشکلات مغزی و اعصاب دچار خواهند بود. مطالعات اخیر ثابت کرده که تنها معیار آپگار نمی تواند مشکلات طبی آینده را پیش بینی کند.
نکته مهم در استفاده از معیار آپگار، سادگی آن است بطوریکه روش محاسبه بسیار سریع و مطمئن و دقیق برای بررسی سلامت نوزاد در اولین لحظات پس از تولد است. نه بیشتر و نه کمتر ...

مراحل زایمان

مراحل زایمان

 
زایمان به سه مرحله کلی تقسیم می شود :
 

• مرحله اول که دردهای زایمانی شروع شده و پیشرفت می کند تا رحم آماده خروج نوزاد شود.
• مرحله دوم که در آن خروج نوزاد و تولد اتفاق می افتد.
• مرحله سوم که جفت خارج می شود.

مرحله اول یا دردهای زایمانی
 

در این مرحله با شروع انقباضات رحمی، گردن رحم تدریجا نرم و منبسط می شود تا به10 cm برسد. این مرحله خود به مراحل سه گانه فاز ابتدایی، فاز اکتیو و فاز انتقالی تقسیم می شود.

فاز ابتدایی
 

فاز ابتدایی فازی است که در آن رحم به صورت منظم منقبض می شود. این انقباضات بر خلاف انقباضات براکستون هیکز که نا منظم و بی درد هستند، به تدریج دردناک می شوند.
ریتم و سرعت زایمان در هر خانم باردار ممکن است خصوصیات مخصوص به خود را داشته باشد. بعضی ها حتی متوجه انقباضات اولیه نیز نمی شوند در حالیکه دهانه رحم چندین سانتیمتر باز شده است. وقتی که گردن رحم شروع به باز شدن می کند، وضعیت آن در لگن تغییر می کند و به سمت جلو آمده و نرم می شود. برای اینکه بتوانید تفاوت این دو را بهتر درک کنید نوک بینی خود را لمس کنید، سفت و عضلانی است؛ حالا لبهای خود را لمس کنید، نرم و شل است. سرویکس یا گردن رحم از حالت سفت به حالت شل در می آید.

چه می توان کرد؟
 

شما می توانید در خانه چرخی بزنید، برای قدم زدن بیرون روید، یک فیلم تماشا کنید، یک حمام گرم بگیرید. چرت بزنید یا استراحت کنید.. تنقلات میل کنید؛ خوراکی های غنی از کربوهیدرات بهترین انتخاب هستند. اگر انقباضات دردناک است، ماساژ و تکنیک های آرامش بخشی و دوش آب گرم مفید واقع می شوند.

فاز فعال
 

ماما ها و پزشکان فاز فعال را مرحله ای می دانند که در آن سرویکس باز شده و انقباضات شما نزدیک به هم و قوی تر شده اند. سرانجام فواصل سه یا چهار دقیقه ای به فواصل 60 تا 90 ثانیه می رسند و انقباضات شدید می شوند.

چه می توان کرد؟
 

زمانی که رفتن به بیمارستان یا زایشگاه از ماندن در خانه بهتر به نظر می رسد، موقع عزیمت است. اگر در خانه زایمان می کنید به مامای خود اطلاع دهید. انقباضات پشت سر هم می آیند، وضعیت های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در چه وضعیتی احساس راحتی بیشتری می کنید. تمرین تنفس و تکنیکهای آرامش بخشی در این مواقع مفیدند.
توجه کنید که می توانید یک دوش آب گرم بگیرید که برای کاهش درد بسیار مفید است و همچنین زایمان را سرعت می بخشد. حتی می توانید زایمان در وان آب را انتخاب کنید.
گاهی اتفاق می افتد که در طی زایمان باز شدن سرویکس کند شده یا متوقف می شود. در این هنگام قدم زدن، ماساژ و حتی گریه کردن کمک می کند که اضطراب عاطفی از بین رفته و جریان زایمان سریع تر شود. اگر کیسه اب پاره نشده باشد، ماما با پاره کردن کیسه آب، پروسه زایمان را سرعت می بخشد. می توان از مسکن ها و بی حسی های نخاعی هم استفاده کرد.

فاز انتقالی یا مرحله گذر
 

طی این فاز سرویکس از 8 تا 10 سانتیمتر باز می شود. هر بار که انقباض زایمانی شروع می شود 1 تا یک و نیم دقیقه به طول می انجامد و تقریبا هر 3 دقیقه تکرار می شوند. این مرحله معمولا دوره سختی از مراحل زایمانی است.

چه می توان کرد؟
 

زایمان بسیار نزدیک است. وضعیت راحتی را برای خود انتخاب کنید. در فواصل انقباضات آرام باشید. تنفس خود را منظم کنید، از بینی نفس بکشید و از دهان بیرون دهید. اشکالی ندارد اگر بخواهید برای تحمل بهتر درد فریاد بزنید.

مرحله دوم یا تولد نوزاد
 

در این فاز رحم نوزاد را به بیرون می راند تا از کانال زایمانی یا همان واژن به دنیای بیرون بیاید. در این هنگام همراه انقباضات، شما سر نوزاد را بین پاهای خود حس می کنید. در ابتدای انقباض، نوزاد به بیرون رانده شده و انتهای انقباض کمی به داخل کشیده می شود. وقتی سر نوزاد در واژن قرار می گیرد، ماما از شما می خواهد که کمتر فشار بیاورید تا نوزاد به آرامی بیرون آید و ریسک پارگی در شما کمتر شود. اگر شما قبلا زایمان کرده باشید این فاز برای شما 5 تا 10 دقیقه طول می کشد. اگر زایمان اول شما باشد این فاز ممکن است ساعتها طول بکشد.

چه می توان کرد؟
 

به بدن خود توجه کنید. وقتی قدرت دارید زور بزنید. سعی کنید هنگام فشار آوردن نفس خود را حبس نکنید. در هر انقباض چندین بار زور بزنید. از کشش زمین استفاده کنید، ایستاده یا در حالت چمباتمه قرار بگیرید. اگر خیلی خسته شده اید، به پهلوی چپ بخوابید. اگر بی حسی نخاعی دارید، ماما به شما می گوید که چه زمانی زور بزنید. احتمالا وی توصیه خواهد کرد تا زمان دیده شدن سر نوزاد زور نزنید.

مرحله سوم یا خروج جفت
 

شروع این فاز از زمانی است که نوزاد بطور کامل بیرون آمده و در این فاز جفت بیرون می آید. جفت سیستم حمایتی جنین است که مسئول رساندن مواد مغذی به جنین و دفع مواد زائد از آن می باشد. پس از اتمام مرحله تولد نوزاد، انقباضات تا مدت کمی ادامه می یابد . خروج کامل جفت و ضمائم بیش از 5 تا 10 دقیقه طول می کشد.

چه می توان کرد؟
 

شما احتمالا این فاز را حس نمی کنید چون تمام توجه شما به نوزاد معطوف است. گذاشتن نوزاد روی قفسه سینه سبب ترشح هورمونهایی می شود که به جدا شدن جفت از رحم کمک می کنند. در این هنگام شما یا بسیار ضعف داشته و یا بسیار هیجان زده هستید. بعضی از مادران به علت زایمان طولانی و دردناک قادر به توجه کافی به نوزاد نیستند. بیشتر خانمها در این مرحله نیاز به استراحت و تغذیه مناسب دارند.
حال نوزاد خود را تحسین می کنید. دستها و پاهای او را بررسی می کنید. او را در بغل می گیرید. اگر می خواهید نوزاد را با شیر خود تغذیه کنید از همین الان شروع کنید. تعجب نکنید اگر نوزاد تمایلی نشان نمی دهد. اگر حتی او را به سینه تان بفشارید کافیست و او خیلی زود به خوردن شیر تمایل پیدا می کند.

تکنیک های تنفسی برای زایمان

تکنیک های تنفسی برای زایمان

 
نفس کشیدن و نفس‌نفس زدن
 

هنگامی که عصبی، هیجان‌زده و ترسیده‌اید، تنفس شما سطحی و تند می‌شود. شانه‌های شما تا گوش‌هایتان بالا می‌آید و عضلات گردن و شانه‌هایتان سفت و محکم می‌شوند. اگر مضطرب شوید نفس‌نفس زدن را شروع می‌کنید: هوا را به درون ریه‌های خود می‌مکید و با بازدم‌های کوتاه و سریع بیرون می‌دهید. احساس سرگیجه به شما دست می‌دهد و احساس می‌کنید بر خودتان کنترل ندارید. انگشتانتان سوزن سوزنی می‌شود و دهانتان بی‌حس می‌گردد.
هم? این موارد واکنش‌های یکسانی هستند که بدن انسان به موقعیت‌های استرس‌زا یا ترسناک نشان می‌دهد. این موارد طبیعی هستند، اما بدن نمی‌تواند برای مدت طولانی به این وضعیت ادامه دهد و به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهد. در زایمان هدف شما آن است که انرژی خود را تا حد امکان حفظ کنید. همچنین می‌خواهید مقادیر زیادی اکسیژن را به نوزاد خود برسانید تا به او کمک کنید که بتواند فشار و استرس تولد را تحمل کند. تنفس در حال ترس و اضطراب به شکل نفس نفس زدن، میزان اکسیژن قابل جذب را به شدت کاهش می‌دهد، حال آنکه در طی زایمان شما و نوزادتان به شدت به اکسیژن نیاز دارید.

الگوهای تنفس برای زایمان
 

اکنون چشمان خود را برای یک لحظه بسته و بر تنفس خود تمرکز کنید.
دقت کنید که تنفس‌تان چقدر منظم است. هوا را به درون ریه‌های خود می‌کشید، سپس یک توقف کوتاه دارید تا اینکه نهایتاً بازدم را بیرون بدهید. طول مدت و عمق دم‌های شما با بازدم‌هایتان یکسان است. پس از هر بازدم یک توقف کوتاه دیگر دارید تا اینکه ریه‌های شما دَم بعدی را به درون خود بکشند.
در زایمان می‌خواهید و باید تنفس خود را منظم نگه دارید. اجازه ندهید "دَم" از "بازدم" طولانی‌تر شود. اگر هم مدت زمان دم و بازدم متفاوت باشند، بازدم باید طولانی‌تر از دَم باشد. هنگامی که انقباض‌های بسیار شدید دارید تنفس شما ناچار سطحی‌تر می‌شود. این مسئله تا زمانی که تنفس شما آنقدر سریع نشود که به شکل نفس‌نفس زدن مضطربانه درآید ایرادی ندارد.

تکنیک‌های ساده تنفس
 

• به واژه "Relax" به معنای آرامش دقت کنید. این واژه دو بخش دارد: "Re" و "Lax". اکنون این تمرین را امتحان کنید: هنگام دَم بخش "Re" را در ذهن خود مرور کنید؛ و هنگام بازدم بخش "Lax" را به ذهن بیاورید. اجازه ندهید ذهن شما تکرار واژه "ریلکس" را بطور منظم با دم و بازدم فراموش کند. هنگام بازدم سعی کنید همه تنش‌های بدنتان را خارج کنید. بر عضله‌هایی تمرکز کنید که می‌دانید همواره در زمانی که دچار استرس می‌شوید محکم و سفت می‌شوند. به خاطر داشته باشید: در هر بازدم واژه "lax" را در ذهن خود تکرار کنید. شما باید مراقب بازدم‌های خود باشید؛ "دَم" خودبخود تنظیم می‌شود!
• یا می‌توانید نفس کشیدن شمرده را امتحان کنید. هنگامی که دَم را به درون ریه‌های خود فرو می‌برید آرام تا سه یا چهار (یا هر عددی که به نظرتان می‌رسد برای شما مناسب است) بشمارید؛ و هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید باز هم تا سه یا چهار بشمارید. البته ممکن است به این نتیجه برسید که بهتر است در زمان "دَم" تا سه و در زمان "بازدم" تا چهار بشمارید.
• سعی کنید "دَم" را از بینی فرو دهید و "بازدم" را از دهان بیرون کنید. هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید دهان خود را بسیار نرم بگیرید. به خاطر داشته باشید: "دم" از طریق بینی و "بازدم" از طریق دهان. همچنین بسیاری از خانم‌ها احساس می‌کنند که بهتر است بازدم را صدادار بیرون بدهند: با "اوه‌ه‌ه‌ه" یا "آه‌ه‌ه‌ه". ما بین انقباض‌ها کمی آب مزمزه کنید تا دهان شما را مرطوب نگه دارد.

پشتیبانی و کمک به تنفس
 

هنگامی که انقباض‌های دردناک دارید خسته شده‌اید و احساس می‌کنید که زایمان پایان ندارد منظم نگه داشتن تنقس‌تان و حفظ آرامش در هر بار بازدم بسیار دشوار خواهد بود. در اینجاست که کمک و پشتیبانی "همراه شما" برای تنفس‌تان ضروری است. او می‌تواند همراه شما نفس بکشد تا تنفس شما را به صورت ثابت و یک نواخت نگه دارد. شما باید تماس چشمی با یکدیگر داشته باشید و در چشمان هم نگاه کنید؛ و او باید دستان شما را بگیرد یا دستانش را روی شانه‌های شما قرار داده و به آرامی به طرف شانه‌های شما خم شود. آنگاه هنگامی که او هوا را از بینی خود به ریه‌هایش وارد می‌کند و سپس بازدم را به آرامی بر صورت شما می‌دمد، شما نیز می‌توانید از الگوی تنفس او پیروی کنید. این کار را در دوران بارداری با یکدیگر تمرین کنید. این کار در آغاز کمی عجیب خواهد بود و ممکن است هر دوی شما احساس خجالت داشته باشید، به خنده بیافتید یا با هم هماهنگ نشوید. با این حال هنگامی که در حال زایمان قرار گرفته‌اید و گمان می‌کنید دیگر نمی‌توانید ادامه دهید نفس کشیدن مشترک با همسرتان می‌تواند یک گزینه عالی باشد.

نفس کشیدن و فشار دادن و بیرون راندن کودک
 

در مرحله دوم زایمان در حال فشار دادن به کودک هستید تا او را به دنیا پرتاب کنید! بسیاری از خانم‌ها می‌خواهند که در زمان فشار دادن کودک نفس خود را حبس کنند. این کار ایرادی ندارد البته فقط تا زمانی که به سمت وسط دو پای خود فشار بدهید نه اینکه نفس خود را حبس کرده و به سمت ته حلق خود فشار بیاورید!
شاید بهتر باشد هنگامی که احساس می‌کنید انقباض بعدی در حال آغاز است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که کودک را فشار می‌دهید نفس خود را به آرامی بیرون بدهید یا بدمید. این کار از آسیب رسیدن به حلق شما جلوگیری می‌کند، تضمین می‌کند که نفس کشیدن شما به درستی و سلامت انجام می‌شود و منجر به فشاری موثر و مفید به کودک خواهد شد. اگر از اپیدورال استفاده کرده‌اید و متوجه نمی‌شوید که چه زمانی باید کودک را فشار بدهید هنگامی که ماما به شما می‌گوید یک انقباض در حال شروع شدن است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که نفس خود را بیرون می‌دهید ذهن خود را روی کودک متمرکز کرده و فشار بدهید.
گاهی اوقات به خانم‌ها گفته می‌شود که نفس خود را حبس کرده و تا حداکثر زمانی که ممکن است فشار بدهند. این ایده خوبی نیست. با این کار خود و کودکتان را از اکسیژن محروم می‌کنید و انرژی‌تان را هم به سرعت از دست می‌دهید. در هر انقباض هر چند بار که احساس می‌کنید مناسب است کودک خود را فشار دهید. معمولا چهار یا پنج بار فشار دادن در هر انقباض مناسب است.

نفس کشیدن و فشار ندادن
 

گاهی اوقات خانم‌ها پیش از آنکه گردن رحم کاملاً متسع شده باشد، احساس می‌کنند باید بر کودک فشار وارد کنند. در این حالت ماما از شما خواهد خواست که کودک را فشار ندهید تا گردن رحم زمان کافی برای متسع شدن به دست بیاورد. این کار فوق‌العاده دشوار خواهد بود! می‌توانید روی چهار دست و پا زانو بزنید کفل و واژن خود را در هوا بگیرید و صورت خود را روی زمین بگذارید؛ در این صورت راحت‌تر می‌توانید از فشار وارد آوردن به کودک خودداری کنید. هنگامی که یک انقباض آغاز می‌شود چهار نفس کوتاه بکشید، یک دم سریع را به سینه فرو ببرید، چهار نفس کوتاه دیگر بکشید و همین‌طور ادامه دهید. همچنین می‌توانید در حالی که نفس‌های کوتاه را فرو برده و بیرون می‌آورید جمله "من نباید فشار بدهم" را در ذهن خود تکرار نمایید. مابین انقباض‌ها به طور طبیعی نفس بکشید.

تخفیف و تسکین درد در زایمان

تخفیف و تسکین درد در زایمان
هیچ کس، پیش از آغاز زایمان، به درستی نمی‌داند زایمانش چگونه خواهد بود. برخی از مادران متوجه می شوند که بدون مسکن یا با استفاده از مقدار کمی مسکن، زایمان قابل تحمل است؛ هرچند برخی دیگر احتمالا در یکی از مراحل زایمان به کمک بیشتری جهت کاهش درد نیاز خواهند داشت.
اگر پیشاپیش اطلاعاتی در مورد گزینه‌هایی که می‌توانید استفاده کنید به دست آورید، بخصوص اگر بتوانید با پزشک و مامای خود در مورد روشهای کاهش دردی که در بیمارستان مورد نظر و برای شما ممکن است در نظر گرفته شود صحبت کنید، برایتان مفید خواهد بود.
تکنیک‌های طبیعی برای کاهش درد زایمان طبیعی وجود دارند که اگر بتوانید قبل از زایمان و در اواخر دوران بارداری در جلسات آموزشی مخصوص که برای آمادگی زایمان برای خانمهای باردار و همسرانشان برگزار می شود شرکت کنید و آنها را بصورت عملی فرا گیرید، بسیار مفید خواهد بود. بهتر است قبلا در این مورد که همسر شما می تواند هنگام زایمان در کنار شما حضور یابد از ماما یا پزشک خود سوال کنید. شاید مجبور شوید از فرد دیگری مانند خواهر، مادر یا دوست صمیمی تان بخواهید که شما را همراهی کند.
تعدادی از این تکنیک های طبیعی عبارتند از :
• تمرینات تنفسی برای زایمان
• تکنیک های آرامش بخشی
• ماساژ در مراحل مختلف زایمان
بعضی از اقدامات پزشکی و داروهای ضد درد هم ممکن است در مراحل مختلف زایمان مورد استفاده قرار گیرد که بستگی به امکانات بیمارستان یا زایشگاه، تصمیم متخصص زنان و زایمان و متخصص بیهوشی و البته تمایل شما به کاهش درد دارد. بهتر است قبلا با پزشک یا مامای خود در مورد انتخابهای موجود در محل زایمان صحبت کنید. این داروها و روشها عبارتند از:
• اپیدورال (Epidurals)
• اپیدورال متحرک (Mobile Epidurals)
• انتونوکس یا گاز و هوا (Entonox)
• مپتید (Meptid)
• پتیدین (Pethidine)
• بی‌هوشی نخاعی (Spinal)
• تنز (TENS)
منبع: http://ninisite.com