تکنیک های آرامش بخشی در زایمان

تکنیک های آرامش بخشی در زایمان
مزایای تمدد اعصاب در حین زایمان
 

برخی از کاربردهایی را که تکنیک های آرامش بخشی (ریلکسیشن(Relaxation در زندگی روزمره دارد، در زایمان هم از خود نشان می‌دهند:
• آرامش از خسته و فرسوده شدن ماهیچه‌های شما خصوصاً ماهیچه بزرگ رحم جلوگیری می‌کند.
• به شما کمک می‌کند تا بهتر با استرس‌های زایمان کنار بیایید و لذت بیشتری از این تجربه ببرید.
• به شما کمک می‌کند تا انرژی خود را ذخیره کنید تا احتمال نیاز به استفاده از دارو یا سایر مداخله‌های پزشکی جهت تقویت انقباض‌ها در به دنیا آوردن کودک کمتر شود.
• به شما کمک می‌کند تا ارتباطّ موثرتری با پرستاران خود برقرار کرده و آنچه آنها به شما می‌گویند را متوجه شوید.
و مورد دیگری که به اندازه موارد فوق اهمیت دارد این است که:
• تمدد اعصاب حتی به کودک شما کمک می‌کند تا بهتر از پس زایمان برآید. اگر در حالت آرامش قرار داشته باشید هورمون‌های استرس از خون شما به خون او منتقل نشده و موجب افزایش ضربان قلب او نمی‌شوند. همچنین ریلکس ماندن بدین معناست که عمیق‌تر نفس می‌کشید که در نتیجه اکسیژن بیشتری به کودک شما می‌رسد.

آیا واقعاً می‌توان در زمان زایمان آرام و راحت بود؟
 

قطعاً این کار ساده نخواهد بود! اما چند تکنیک ساده می‌توانند به شما کمک کنند تا موفق شوید، خصوصاً اگر حمایت و کمک عاشقانه همسر یا همراه خود را در زمان زایمان داشته باشید. مکرراً نشان داده شده که پشتیبانی مناسب از مادر در زمان زایمان در بین سایر عوامل، مهمترین عاملی است که به تنهایی می‌تواند تجربه‌ای مثبت از زایمان را برای مادر به جای گذاشته و نتایجی مثبت را نیز برای نوزاد به ارمغان آورد.
ممکن است ریلکس شدن در هنگام انقباض‌ها را بسیار دشوار بیابید، اما به خاطر داشته باشید که اکثر خانم‌ها در فاصله بین انقباض‌ها هیچ‌گونه درد و ناراحتی احساس نمی‌کنند. در نتیجه فاصله بین انقباض‌ها می‌تواند زمانی ایده‌آل برای شما باشد تا بدن خود را چک کنید، خصوصاً اندام‌هایی را که می‌دانید سفت و منقبض شده‌اند و آنها را شل و رها کنید. (قسمت "بدن خود را بشناسید" که در ادامه همین مقاله آمده است، با دقت مطالعه نمائید) همراه شما می‌تواند با ماساژ دادن، دلگرمی دادن و تشویق کردن به شما کمک کند. تمرکز بر نفس کشیدن هم در طول انقباض‌ها و هم مابین آنها نیز می‌تواند به شما کمک کند. برخی از خانم‌ها زایمان در آب را بسیار آرامش بخش ‌تر از زایمان عادی یافته‌اند، پس می‌توانید درباره امکان "زایمان در آب" با ماما یا پزشک خود صحبت کنید.

محیط مناسب را انتخاب کنید
 

اولین گام در جهت تمدد اعصاب این است که محیط مناسب را برای زایمان خود فراهم آورید، و این بدان معنی است که دقیقاً در مورد جایی که می‌خواهید نوزادتان متولد شود فکر کنید. دلیل علمی و قانع‌کننده‌ای وجود ندارد که گمان کنیم ایمن‌ترین محل برای تولد هر نوزادی در بیمارستان و تحت مراقبت و نظر یک مشاور است. در واقع برخی شواهد علمی وجود دارند که نشان می‌دهند اگر محیط زایمان از لحاظ فنی در سطح بسیار پیشرفته نباشد احتمال استفاده از مداخله‌های پزشکی یا دارو کمتر شده و احتمال اینکه مادر و نوزاد با سلامت کامل فیزیکی و روحی از مرحله زایمان عبور کنند بیشتر می‌شود. پس می‌توانید به این مطلب فکر کنید که آیا بیمارستان برای شما یک گزینه مناسب است یا اینکه می‌خواهید نوزاد خود را در زایشگاه محلی و یا بیمارستان معمولی به دنیا بیاورید.
اگر می‌خواهید یا باید در بیمارستان زایمان کنید، سعی کنید اتاق زایمان را تا حد امکان راحت و دلپذیر نمایید. در مورد اطاق خصوصی با پزشک یا مامای خود صحبت کنید و اگر این امکان وجود دارد اجازه بگیرید تا قبلا یک نمونه از اطاقهای مخصوص زایمان را در بیمارستان ببینید. ممکن است دوست داشته باشید لوازم شخصی مانند چند بالش اضافی، دستگاهی برای پخش موزیک آرامش بخش و دلخواه یا سایر وسایلی را که با آن تمرین کرده اید مانند توپ‌های زایمان و غیره را با خود به بیمارستان ببرید. در مورد این امکان هم بهتر است از قبل سوال کنید.
تا زمانی که امکان دارد لباس‌های خودتان را بپوشید، یک تاپ گشاد با شلوار کش‌دار مخصوص دویدن یا یک پیراهن گشاد و بلند می‌تواند مناسب باشد.
یکی از متخصصان مطرح زایمان معتقد است خانم‌ها باید در محیطی کودکان خود را به دنیا بیاورند که مشابه با همان محیطی باشد که کودک را حامله شده‌اند؛ یعنی محیطی با نور کم، دنج، راحت و خصوصی. بهتر است در این باره هم فکر کنید!

بدن خود را بشناسید
 

در دوران بارداری هرگاه دچار استرس می‌شوید، چند لحظه صبر کرده و بررسی کنید کدام یک از اندام‌های شما سفت و منقبض شده‌اند. آیا هنگام نگرانی اخم می‌کنید؟ دندان‌های خود را به هم می‌سایید؟ یا شکم‌ درد می‌گیرید؟ آیا گردن و شانه‌های شما منقبض و دردناک می‌شوند؟ اینها همگی نشانه آن هستند که ماهیچه‌های شما در وضعیت تنش و فشار قرار دارند که منجر به دردناک و خسته شدن آنها خواهد شد.
یک نفس عمیق بکشید و همین طور که بازدم را بیرون می‌دهید اجازه دهید این عضله‌ها آرام شوند تا به جای سفتی و انقباض، شُل و نرم بشوند. این تمرین را مرتب تکرار کنید: نه تنها زمانی که تنش و فشار و استرس را احساس می‌کنید بلکه پیش از موقعیت‌هایی که می‌دانید استرس ایجاد می‌کنند نیز از این تکنیک استفاده نمایید. بدین صورت هنگامی که زمان زایمان فرا می‌رسد شما به طور اتوماتیک می‌توانید اندام‌های تحت فشار و تنش در بدن خود را شناسایی کرده و آنها را ریلکس کنید. این کار می‌تواند تأثیرات شگفت‌انگیزی نیز بر فشار خون شما داشته باشد.
در زمان زایمان در ابتدای هر انقباض یک نفس عمیق بکشید و هنگامی که بازدم خود را بیرون می‌دهید سعی کنید ریلکس کنید. سپس بر یک کلمه یا عبارت تمرکز کنید که می‌تواند راهی برای پرت کردن حواس شما باشد. عبارت "نو- زاد" یا نامی را که برای او انتخاب کرد اید، را زیر لب و در هنگام تنفس زمزمه کنید. یا عبارت "ری- لکس" را مرتب تکرار نمایید. سعی کنید حرکت نوزاد به سمت لگن خود را تصور کنید. تفکرات مثبت را به طرف او بفرستید، به او منتقل کنید که دوستش دارید و اینجا هستید که به او کمک کنید.
با اطراف خود به وضوح ارتباط برقرار کنید
شما قادر به تمدد اعصاب نخواهید بود اگر:
• ندانید چه اتفاقی دارد برای شما می‌افتد.
• ندانید پرستاران، ماماها و پزشکان چه کار می‌کنند.
• احساس کنید حرف‌هایی رد و بدل می‌شود که شما در جریان آن نیستید.
• اگر در مورد برخی از جنبه‌های زایمان خود اطمینان ندارید.
• اگر از پیش آمدن مشکلی برای سلامتی خود یا نوزادتان می‌ترسید.
از مامای خود بخواهید که برایتان توضیح دهد چه اتفاقی دارد می‌افتد. از او بپرسید که آیا فکر می‌کند نوزاد شما سالم است یا خیر. همین که از او بشنوید همه چیز روبراه است قادر خواهید بود آرام شوید. اطمینان حاصل کنید که همراه شما در هنگام زایمان می‌داند یکی از مهم‌ترین نقش‌های او این است که شما را در جریان اتفاقاتی که می‌افتد قرار دهد.
می توانید یک برنامه دلخواه برای زایمان تان آماده کنید و هنگامی که برای زایمان می‌روید آن را به مامای خود نشان بدهید. از او بخواهید به شما کمک کند تا بهترین زایمان ممکن برای شما تدارک دیده شود. اگر او در هنگام زایمان به هر دلیلی حاضر نبود اطمینان حاصل کنید که همراه شما طرح زایمان را به مامای بعدی که از شما مراقبت می‌کند نشان می‌دهد و پشتیبانی او را نیز به دست آورید.

کودک‏آزاری و پیامدهای آن

کودک‏آزاری و پیامدهای آن
چکیده

عنوان تحقیق حاضر «پیامدهای کودک آزاری و نوجوان‏آزاری و ارتباط آن با ویژگی‏های شخصیتی و پایگاه اقتصادی ـ اجتماعی والدین» می‏باشد. نمونه تحقیق شامل 15 کودک و نوجوان آسیب‏دیده از طرف والدینِ آزارگر و 15 والد آزاررسان ـ که به دادگاه اطفال، پزشکی قانونی و مراکز مشاوره مراجعه کرده بودند ـ به صورت هدفمند انتخاب گردیدند. جمع‏آوری اطلاعات به صورت مصاحبه و مشاهده صورت گرفت. روش تحقیق جزو تحقیقات کیفی است که اطلاعات گردآوری شده از این روش به صورت توصیفی گزارش شده‏اند. در این تحقیق، فرضیه مشخصی تدوین نشده است، اما پژوهش با سه سؤال اصلی آغاز و در نهایت، با یک نتیجه‏گیری جامع به پایان می‏رسد. یافته‏های مهم تحقیق حاکی از آن است که کودکان و نوجوانان آزاردیده دچار حالات افسردگی، گوشه‏گیری و خشم پنهان‏شده می‏باشند، در امر تحصیل دچار افت تحصیلی و در دوست‏یابی دچار مشکل‏اند، نسبت به دیگران بی‏اعتماد و به دنبال آن، دچار احساس حقارت و ناکامی هستند و در دوره نوجوانی دچار رفتارهای ضد اجتماعی (بزهکاری)، دزدی، فرار از منزل، اعتیاد و فرار از مدرسه می‏گردند.
از ویژگی‏های شخصیتی بارز بزرگ‏سالانِ آزارگر، ترسو بودن، تعصب بی‏جا به خرج دادن، سوء ظن و بدبینی، داشتن افکار کلیشه‏ای و قالبی و رفتارهای وسواسی می‏باشد. در عین حال، هر چه والدین از سطح تحصیلی پایین‏تر و از نظر شغلی به مشاغل سطح پایین‏تر مشغول باشند، از رفتارهای آزارگرانه بیشتری برخوردارند.

مقدّمه

خانواده کوچک‏ترین نهاد اجتماعی است که با پیوند زن و مرد شکل می‏گیرد. به تدریج کودکان به این جمع کوچک افزوده شده، تحت سرپرستی آنان قرار می‏گیرند. کودک که دارای روحی پاک، و جلوه آغازین کمال بشر است، بارها و بارها مورد بحث و گفت‏وگوی اندیشمندان و مربیان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. به گفته برخی اندیشمندان، به جرئت می‏توان قرن بیست و یکم را «عصر کودکان» نامید؛ از این‏رو، بخش مهمی از منابع مادی و معنوی کشورهایی که به توسعه اقتصادی و اجتماعی مطلوب‏تری دست یافته‏اند، صرف توجه به مسائل کودکان و حمایت روانی و جسمی آنان می‏شود. در این زمینه، علاوه بر افزایش امکانات بهداشتی، آموزشی، هنری و پرورشی، دامنه حقوق کودک نیز به عنوان موجودی نیازمند حمایت ویژه در جهت تعالی مادی و معنوی نسل آینده و اداره‏کننده فردای جامعه، وسعت یافته است. اطلاعات در مورد آزار فیزیکی 1 یا جنسی 2 کودک، همسرآزاری و سایر اشکال خشونت در خانواده، سبب گردید متخصصان به این نتیجه برسند که معضل خشونت در خانواده به صورت فراگیر در دو دهه گذشته افزایش یافته است. امروزه خشونت در خانواده توجه قابل ملاحظه‏ای را به خود معطوف ساخته، به گونه‏ای که این پدیده نه تنها در خانواده‏های آمریکایی، بلکه در انگلستان، اروپای غربی و بسیاری از کشورها و جوامع کره خاکی به چشم می‏خورد. 3

نظریات در حیطه کودک‏آزاری

1ـ الگوی انتقالی [4]

ولف، 1987 (نقل از: همپتون و همکاران)، 1993 با ارائه الگوی انتقالی چگونگی شدت کشاکش والد ـ فرزند را، که منجر به آزار فیزیکی کودک نیز می‏شود، توصیف می‏کند. طبق این الگو، استرس به عنوان عنصری کلیدی که احتمال کشاکش در درون نظام خانواده را افزایش می‏دهد، در نظر گرفته می‏شود. الگوی انتقالی از سه مرحله تشکیل شده و در برگیرنده سازه‏های نامتعادل‏کننده، 5 چندگانه و سازه‏های جبرانی 6 است. مراحل، مجزّا و ناپیوسته نیستند، ولی همپوش بوده و نشانگر رشد پیشرونده کشاکش والد ـ فرزند می‏باشد. مرحله اول، عواملی را که در کاهش تحمل استرس توسط والدین و توانایی آن‏ها در بازداری پرخاشگری مؤثرند توصیف می‏نماید. عوامل نامتعادل‏کننده شامل وجود رویدادهای استرس بار زندگی و آمادگی ناکافی برای والد شدن است. رفتارهای والدین در این مرحله بیانگر تلاش‏های حاشیه‏ای برای سازگاری با عوامل فشارزای زندگی و کنترل رفتارهای ناسازگار 7 کودک خویش است؛ و همچنین عوامل‌جبرانی ثبات اقتصادی و حمایت‏های اجتماعی را، که می‏تواند تأثیر استرس را تعدیل نماید، دربر می‏گیرد.
مرحله دوم، زمانی شروع می‏شود که والدین به طور مؤثر در اداره استرس زندگی و رفتار کودک خویش شکست می‏خورند. طی این مرحله، والدین به طور فزاینده نسبت به رویدادهای استرس‏بار واکنش نشان می‏دهند، مسئولیت رفتار منفی با کودک را به خود نسبت می‏دهند و به کودک به عنوان فردی که عمدا بی‏اعتنایی می‏کند می‏نگرند و خود را فاقد توان کنترل وی می‏یابند. همچنین مرحله دوم زمانی رخ می‏دهد که رویدادهای استرس‏بار زندگی و مهارت‏های محدود، منجر به مراقبت والدین آزارنده خواهد شد. عوامل جبرانی شامل فراگیری مهارت‏های والدین جدید و اصلاح رفتار کودک می‏شود.
مرحله سوم وضعیتی را توصیف می‏کند که والدین الگوهای مداوم تحریکی و کودک آزاری را آغاز می‏نمایند. طی این دوره، والدین با محرک‏های استرس‏بار چندگانه مواجه می‏شوند که در سازگاری ناموفق‏اند، الگوی تحریکی و سرزنش کودک غالبا مورد استفاده قرار می‏گیرد و احساسات ناامیدکننده ظاهر می‏شود و والدین در تلاش برای کسب مجدد کنترل، بر شدت و فراوانی رفتار پرخاشگرانه می‏افزایند. سازه‏های جبرانی در این مرحله شامل نارضایتی رو به گسترش والدین همراه با تنبیه جسمی شدید، تسلیم کودک در برابر مقررات و انضباط غیرآزارنده و مداخله اجتماع می‏شود. در این مرحله، سازه‏های جبرانی تأثیر ناچیزی بر الگوهای عادتی کودک‏آزاری دارد که تکامل یافته است. 8

2ـ الگوی رفتاری ـ شناختی [9]

تونتی‏من و همکارانش آزار (Azar)، امیش (Amish)، روهربک (Roherbeck) الگوی شناختی رفتاری چهار مرحله‏ای را برای تعیین کودک‏آزاری مطرح نمودند. عنصر کلیدی این الگو انتظارات غیر واقعی والدین و اسنادهای بد با قصد منفی که واسطه‏های رفتار آزارگر هستند، می‏باشد. در مرحله اول، والدین انتظارات غیرواقعی از کودک دارند؛ در مرحله دوم، کودک هماهنگ با انتظارات والدین رفتار نمی‏کند؛ در مرحله سوم، والدین رفتار کودک را به اشتباه قصد و نیت منفی تعبیر می‏کند؛ در مرحله چهارم، والدین واکنش افراطی نشان می‏دهند. در این الگو، ویژگی‏های دیگری نیز وجود دارد که شامل شناخت‏های والدین، توان آنان در کنترل تکانه و تعاملات والد ـ فرزند و همچنین سطوح استرس خانواده و حمایت اجتماعی می‏گردد.

چهارچوب تحلیلی [10]

این تحلیل، که به تبیین بدرفتاری با کودکان در کشورهای غیرصنعتی می‏پردازد، در سه سطح صورت می‏گیرد. به نظر می‏رسد بهتر است سطوح عملیاتی تمایز بین سطوح فرهنگی و اجتماعی را، که در تعیین و تحلیل بدرفتاری مؤثرند، مشخص نمایند. (بنکووسکی و کربلو، 1989) سطح اول، سطح کلی نامیده می‏شود. 11
بدرفتاری در شرایط ساختاری نظم اقتصادی ـ اجتماعی جهانی قابل ردیابی است. کودکان در کشورهای غیرصنعتی قربانیان نقایص ساختاری نظام جهانی‏اند.
اصلاح 12 و ریشه‏کنی بدرفتاری تنها در سایه تبدیل ریشه‏ای جامعه یا بازسازی نظم جهانی مقدور است.
در سطح دوّم (سطح فرهنگی)، بدرفتاری به فعالیت‏های مربوط به پرورش کودک برمی‏گردد که ممکن است در نظر برخی قابل قبول باشد.
اما در نظر برخی دیگر، نه تنها این فعالیت‏ها بدرفتاری محسوب می‏شود، بلکه کودک‏آزاری نیز تلقّی می‏گردد. (کمپ، هلفر، 1980) بدرفتاری با کودک در این سطح نهادینه می‏شود و کودک قربانی انضباط خشن یا سایر فعالیت‏های عادی، که مورد تایید هنجارهای جامعه است، می‏گردد؛ انضباطی که برای کودک ناخوشایند می‏باشد.
در این سطح، تلاش‏ها باید برای تغییر هنجارهای اجتماعی و ارزش‏های حاکم بر پرورش کودک جهت داده شوند.
در سطح سوم، که سطح فردی است، بدرفتاری انحراف از هنجارهای قابل قبول فرهنگی و اجتماعی است. این انحراف حالت فردی دارد و تلاش‏هایی که برای ریشه‏کنی بدرفتاری در این سطح صورت می‏گیرد، باید به طرف والدین و سرپرستان کودک جهت داده شوند. 13

بدرفتاری تنبیهی [14]

اشمیت می‏گوید: آموزش انضباط به کودکان از راه‏های دردآور یا تنبیه بدنی، بدرفتاری تنبیهی می‏باشد.
در کل، هنجارها و ارزش‏های پرورش کودک در بسیاری از کشورهای غیرصنعتی، استفاده از تنبیه فیزیکی را به عنوان یک راه تحمیل انضباط به کودک تأیید می‏نماید. برای مثال، در مطالعه جیمزهوک (James Huke) در نیجریه مشاهده شد که %86/2پسران و %82 دختران توسط والدین و سرپرست خویش تنبیه بدنی شده‏اند. 15

اطلاعات مربوط به پژوهش

پرسش‏های پژوهش
پرسش‏های پژوهش عبارتند از:
1. ویژگی‏های روان‏شناختی والدین آزارگر کدامند؟
2. ساختار خانوادگی والدین آزارگر کدام است؟
3. ویژگی‏های اقتصادی ـ اجتماعی والدین آزاررسان چگونه است؟

روش پژوهش

پژوهش حاضر یک پژوهش کیفی است که هدف آن بررسی ویژگی‏های روان‏شناختی، خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی والدین و کودکان آزاردیده است.
یکی از ویژگی‏های تحقیق کیفی این است که در موقعیت طبیعی اجرا می‏شود، به گونه‏ای که میزان تعمیم‏پذیری آن کم و ممکن است با خطا همراه باشد، ولی با تکرار می‏توان از میزان خطای آن کاست.
تحلیل داده‏ها در تحقیق حاضر به صورت توصیفی است؛ همواره توصیف با پدیده حاضر شروع شده و با نتیجه‏گیری به پایان رسیده است. در این تحقیق، فرضیه‏ای از پیش تعیین شده وجود ندارد و سؤالات نیز حالت پویا دارد.
جامعه آماری مورد استفاده، کلیه والدین و کودکان آزاردیده زیر 18 سال است که به مراکز مشاوره، بهزیستی و مراکز پزشکی قانونی و دادگاه اطفال شهر تهران مراجعه کرده بودند. نمونه تحقیق شامل 15 والد آزاررسان و 15 کودک آزاردیده می‏باشد، که‏آزارهابه‏صورت‏جسمانی، عاطفی و روانی بوده است.

ابزار پژوهش

الف. مصاحبه جامع در حیطه‏های خانوادگی، اقتصادی، اجتماعی و روان‏شناختی؛
ب. مشاهده مستقیم؛ شامل ثبت رویدادها، رفتارها و موضوعاتی که در محیط و مکان خاصی وجود داشت.

بحث و نتیجه‏گیری

نتیجه‏گیری نهایی فرم مصاحبه کودکان
در این پژوهش، نتایج به دست آمده در مورد کودکان آزاردیده به شرح زیر است:
1. بیشتر کودکان آزاردیده دختر بودند.
2. برخی از کودکان طول مدت بدرفتاری والدین را از سه سال تا هشت سال و برخی دیگر، سالیان طولانی بیان کردند.
3. شدت جراحت کودکان در حد متوسط بود.
4. نوع جراحت کودکان بیشتر به صورت کبودی و گازگرفتگی بود و بیشتر در صورتشان آثار ضرب و شتم و جراحت دیده می‏شد.
5. ارتباطکودکان‏باوالدینشان در حد متوسط به پایین بود.
6. کودکان علاقه کمی به مدرسه و تحصیل نشان می‏دادند و روابط دوستانه‏ای باهمکلاسی‏هایشان نداشتند.
7. خیالبافی کودکان بیشتر در مورد مسائل عاطفی و احساسی بود.
8. کودکان بیشترین آزار و تنبیه را از طرف والدین، و نوع تنبیه را بیشتر شلاق زدن و سیلی زدن گزارش کردند.
9. کودکان هرگاه از طرف والدین خود آسیب می‏دیدند، ناراحتی و مشکلشان را بیشتر با خواهر و برادرشان مطرح می‏کردند.
10. کودکان آزاردیده، اغلب پدر خود را آزارگر می‏دانستند.

نتیجه کلی از مشاهدات رفتاری والدین آزارگر

نتیجه کلی که می‏توان از این مشاهدات رفتاری گرفت، بدین شرح است:
1. بیشتر والدینِ آزارگر ظاهری بسیاری عصبی و پرخاشگر داشتند و اغلب از لحاظ سواد در سطح پایینی بودند.
2. رفتارهای تهاجمی و تکانه‏ای و حالت‏های افسردگی، انزوا و گوشه‏گیری در بیشتر والدین آزار گردیده می‏شد.
3. بیشتر والدین آزارگر از نظر اقتصادی و مالی در حد پایینی به سر می‏بردند و مضطرب و نگران بودند.
4. والدین آزارگر حالت‏های یأس و ناامیدی داشتند و ارتباط اجتماعی و انعطاف در آن‏ها ضعیف بود.
5. بیشتر والدین آزارگر دارای عقیده سنتی بودند و نظرشان این بود که ـ برای مثال ـ دختر باید بی‏عیب و نقص باشد، حرف مرد مقدم بر زن است و کودک با تنبیه ادب می‏شود.
6. ویژگی‏های شخصیتی نکته‏سنجی، خیالاتی، ترسویی، تعصبی، افکار کلیشه‏ای، بدبینی، سوء ظن نسبت به خانواده (کودکان و همسر)، حالت‏های ناسازگاری، افکار وسواسی و غرور و خودخواهی در والدین آزارگر مشهود بود و به نوعی اختلالات نوروز، بخصوص اختلال شخصیت از نوع پارانوئیدی، ضد اجتماعی، بزرگ‏منشی، دوری‏گزینی و مواردی از این قبیل در آن‏ها دیده می‏شد.
7. از بین 15موردی که بررسی گردید، چهار مورد (%26/6 آن‏ها) اعتیاد داشتند.
نتیجه کلی از مشاهدات رفتاری کودکان آزاردیده
مشاهدات رفتاری کودکان آزاردیده به شرح زیر بود:
1. در اغلب کودکان حالت‏های گوشه‏گیری، انزوا، اضطراب و نگرانی و عدم امنیت به طور واضح دیده می‏شد.
2. همواره در چهره کودکان آزاردیده خشم پنهانی مشهود بود.
3. از گفته‏های کودکان آزاردیده چنین برمی‏آمد که بیشتر آنان در رؤیا و خیال‏بافی به سر می‏برند و به دلیل فقدان حس اطمینان و اعتماد به دیگران، کمتر با کسی دوست می‏شوند.
4. کودکان آزاردیده اغلب از نظر تحصیلی ضعیف بودند؛ این امر به دلیل کند ذهنی آن‏ها نبود، بلکه از بی‏توجهی و عدم تمرکز حواس و اعتماد به نفس ضعیف آنان ناشی می‏شد.
5. کودکان آزاردیده احساس حقارت و کمبود، حالت‏های عصبانیت، افسردگی و ناامیدی داشتند و اغلب از لحاظ ظاهری دارای اندامی لاغر و ضعیف بودند. در این رابطه، یک مورد شب ادراری در پسران (%6/6) و دو مورد لکنت زبان در دختران (%13/3) گزارش شد.
6. در افرادی که در سنین نوجوانی قرار داشتند آشفتگی هویت، افکار خودکشی و دروغگویی، سابقه فرار از مدرسه و خانه، سابقه دزدی، سیگار کشیدن، حس جاه‏طلبی و اختلال شخصیت ضد اجتماعی مشاهده گردید.
7. روی بدن کودکان آزاردیده، بخصوص روی صورت و دست‏های آنان، آثار کبودی، قرمزی، خراش، سوختگی و گازگرفتگی دیده می‏شد و در دو مورد (یک مورد پسر، یک مورد دختر) شکستگی پا و بینی نمایان بود.

پی نوشت :

1 - Physical Abuse.
2 - Sexual Abuse.
3 ـ بنکووسکی (1989)، به نقل از: شیلا تقی‏خانی، «پیامدهای کودک‏آزاری»، نشریه دنیای روان‏شناسی، تهران، دانشگاه الزهراء1380.
4 - Transitional Model.
5 - Destabilizing.
6 - Compensatory.
7 - Non ـ Compiant.
8 ـ همپتون و همکاران، 1993 به نقل از: حسین اسدبیگی، «کودک‏آزاری در خانواده‏های مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر»، ژرفای تربیت، ش3، 1380.
9 - Cognitive Behavioral Modal.
10 - The Analytical Framwork.
11 ـ زهرا شفیع‏پور، سهل‏انگاری و سوء رفتار با کودک، تهران، نشر سالمی، 1380.
12 - Amelioration.
13 ـ به نقل از: زهرا شفیع‏پور، پیشین.
14 - Punitive.
15 ـ بنکووسکی و کربلو، 1989، به نقل از: شیلا تقی‏خانی، پیشین.
منابع
1. Defining Child abuse htm (2002) Defining Child maltreatment, National Clearing house on child abuse and Neglect.
2. Cale Group (2002) Many blunttrauma injuries are duct child abuse, manisses communications group, Inc.
3. Cale Group (2002) conflict in families chiefly toblame. causes of child abuse

بارداری خارج رحمی چیست؟

بارداری خارج رحمی چیست؟
اگر تخمک لقاح یافته در هر جای دیگری غیر از داخل رحم جایگزین شود، بارداری نابجا یا خارج از رحم اتفاق می افتد. حدود 50 درصد حاملگی ها به اینصورت پایان می یابند.
در حالت عادی بعد از اینکه تخمک بارور می شود به حرکت خود که از تخمدان شروع شده بود ادامه می دهد تا از لوله به رحم برسد و بر روی دیواره حفره رحمی جایگزین شود. اگر به دلایل مختلف مثل تنگی لوله های رحمی بر اثر چسبندگی ناشی از عفونت یا جراحی های شکمی این حرکت متوقف شود، تخم لقاح یافته ممکن است در محل تنگی لانه گزینی کرده و به رشد خود ادامه دهد. از آنجا که اکثر بارداریهای خارج رحمی در یکی از لوله های رحم رخ می دهند آنرا بارداری لوله ای نیز می نامند. با احتمال بسیار کم ممکن است بارداری خارج رحمی در محلهای دیگری نیز دیده شود. سایر مکان های احتمالی جایگزینی عبارتند از : تخمدان، دهانه رحم و یا بخش های دیگر شکم، در موارد نادر همراه با یک بارداری رحمی یک تخم دیگر نیز در جایی خارج از رحم جایگزین می شود؛ البته این اتفاق در IVF که تخمکها بطور مصنوعی لقاح یافته و به داخل رحم تزریق می شوند دیده می شود.
هیچ راهی برای جابجایی محل تخم و انتقال و کاشتن آن در رحم وجود ندارد بنابراین تنها راه درمان ختم حاملگی است. اگر بارداری خارج رحمی به موقع تشخیص داده نشود و مورد درمان قرار نگیرد، با رشد سلولی و بزرگ شدن جنین احتمال پارگی لوله های رحمی وجود دارد. این واقعه با درد شدید و خونریزی همراه است و یک اورژانس پزشکی محسوب می شود. متاسفانه در چنین حالتی آسیب جدی یا از دست دادن کامل لوله رحمی اتفاق می افتد. در این شرایط اگر درمان سریع مقدور نباشد خونریزی شدید داخلی حتی منجر به مرگ نیز خواهد شد.

چه عواملی می تواند خطر بارداری خارج رحمی را افزایش دهد؟
 

بارداری خارج رحمی در هر خانم در دوره فعالیت جنسی ممکن است رخ دهد، اما بعضی شرایط احتمال وقوع آنرا افزایش می دهد.
در 10 سال گذشته، تعداد بارداری های خارج رحمی تقریبا سه برابر شده است و اگر شما شرایط زیر را داشته باشید این احتمال بالا می رود:
• بارداری بعد از بستن لوله ها (یک جراحی برای جلوگیری از باردرای دائم)
• انجام هر نوع عمل جراحی در ناحیه لگن. بخصوص اگر بعد از بستن لوله های رحمی با انجام یک جراحی دیگر اقدام به باز کردن آنها کرده باشید این خطر بسیار زیاد است. با این حال بعد از جراحی های کیست تخمدان و فیبروم، برداشتن آپاندیس، یا حتی سزارین قبلی این احتمال بالا می رود.
• سابقه بارداری خارج رحمی
• اگر مادر شما حین بارداری شما داروی دی اتیل استیل بسترول یا DES مصرف کرده باشد.
• اگر در حین داشتن IUD باردار شده باشید. معمولا IUD یک روش خوب جلوگیری از بارداری است و تا 99 درصد مانع از بارداری می شود. نکته مهم این است که اثر جلوگیری آن در بارداری های داخل رحمی است. بنابراین وجود IUD باعث بارداری خارج رحمی نمی شود بلکه اگر قرار باشد بارداری خارج رحمی اتفاق بیافتد به احتمال کمتری از یک بارداری طبیعی می تواند از آن جلوگیری کند.
• آسیب دیدگی لوله ها ناشی از ابتلا به عفونتهایی که می توانند موجب التهاب و عفونت لگن یا PID شوند. بیماریهای مقاربتی بخصوص عفونت با کلامیدیا و بیماری سوزاک حتی اگر علائم واضحی برای شما نداشته باشند ممکن است سبب درگیری لوله ها شوند.
• اگر قبلا تشخیص ناباروری برای شما داده شده و یا درمان شده اید. از آنجا که برخی از ناباروری ها به علت اختلال در لوله های رحم رخ می دهند، در اینصورت شما نسبت به افراد عادی احتمال بیشتری برای بارداری خارج رحمی دارید.
• احتمال وقوع بارداری خارج رحمی در خانمهای مسن تر بیشتر است. برخی مطالعات نشان می دهد که کشیدن سیگار و استفاده مرتب از دوش واژینال نیز این خطر را افزایش می دهند.

با دیدن چه علائمی باید به بارداری خارج رحمی شک کرد؟
 

علائم بارداری خارج رحمی معمولا در هفته های 6 و 7 حاملگی توسط خانمهای باردار کشف می شوند، اگر چه برخی نیز این علائم را حدود هفته چهارم دارند. در گروهی نیز بارداری خارج رحمی تا قبل از اینکه سونوگرافی سه ماهه اول بارداری انجام شود تشخیص داده نمی شود.
علائم ممکن است از فردی به فرد دیگر تفاوت داشته باشد و این بستگی به محل قرار گیری تخم نیز دارد. بهترین حالت این است که بارداری خارج رحمی در مراحل اولیه و با کمترین علائم تشخیص داده شود تا از خطر پارگی لوله و خونریزی شدید جلوگیری بعمل آید. با این حال گاهی علائمی واضحی وجود ندارد. در بارداری خارج رحمی معمولا تستهای خانگی حاملگی مثبت نمی شوند، بنابراین اگر ظن قوی به حاملگی دارید و حتی بعد از تاخیر در پریود تست شما مثبت نشده است بهتر است برای انجام بررسی به پزشک مراجعه کنید.
اگر هر یک از علایم زیر را بخصوص در 12 هفته اول بارداری مشاهده کردید فورا با پزشک خود تماس بگیرید:
• درد یا گرفتگی در ناحیه شکم یا لگن. معمولا درد ناگهانی، ثابت و شدید است اما ممکن است در اوائل بصورت گهگاه و متوسط باشد. ممکن است درد را فقط در یک سمت از شکم احساس کنید و نیز می تواند به قسمتهای دیگر هم کشیده شود. احتمالا تهوع و استفراغ نیز به همراه دارد.
• درد بخش تحتانی شکم به هنگام لمس یا زمانی که سرفه می کنید یا در حین حرکات روده ها و اجابت مزاج.
• خونریزی یا لکه بینی قهوه ای. ممکن است فکر کنید که پریود شده اید بخصوص اگر انتظار بارداری نداشته باشید. خونریزی ممکن است بصورت مداوم یا منقطع باشد.
• درد شانه در یک سمت بخصوص وقتی که دراز می کشید بدلیل پاره شدن لوله و تحریک صفاق در ناحیه ای بین سینه و شکم رخ می دهد. این علامت برای اقدام در جهت درخواست درمان سریع پزشکی بسیار مهم است.
• اگر لوله رحم پاره شود ممکن است ضعف، گیجی یا غش کردن بدلیل از دست دادن خون و شوک نیز رخ دهد.

بارداری خارج رحمی چطور تشخیص داده می شود؟
 

از آنجا که امکان وجود بسیاری از علایم فوق در یک بارداری طبیعی نیز هست، تشخیص بارداری خارج رحمی برای پزشک آسان نیست. بنابراین از روشهای زیر در تشخیص آن کمک گرفته می شود:
آزمایش خون و اندازه گیری مقدار HCG در خون. در یک بارداری طبیعی مقدار گنادوتروپین جفتی انسانی HCG به سرعت افزایش می یابد و اگر سطح HCG آن طور که انتظار می رود افزایش نیابد، به وجود نوعی بارداری غیر طبیعی مشکوک می شویم. در صورت وجود بارداری خارج رحمی، ممکن است سطح HCG افزایش یابد ولی در سونوگرافی، هیچ نشانه ای مبنی بر بارداری درون رحم دیده نمی شود.
معاینه داخلی از طریق واژن. احتمالا دهانه رحم بسیار دردناک بوده و ممکن است در معاینه توده ای در ناحیه لوله ها و خارج از رحم لمس شود.
سونوگرافی. سونوگرافی راه خوبی برای تشخیص بارداری خارج رحمی است. ممکن است با سونوگرافی بتوان بارداری لوله ای را درون لوله فالوپ مشاهده کرد. پزشک ممکن است بدلیل پارگی لوله یا خونریزی، مقداری خون در حفره شکم ببینید و یا توده ای در ناحیه لوله فالوپ یا تخمدان قابل مشاهده باشد.
ممکن است حتی با نجام آزمایشات فوق تشخیص قطعی امکانپذیر نباشد. گاهی در سقط نیز علائمی مشابه دیده می شود. بنابراین ممکن است پزشک فرد را تحت نظر بگیرد یا درخواست لاپاروسکوپی نماید. با استفاده از لاپاروسکوپی، بهتر می توان بارداری خارج رحمی را تشخیص داد. برش های بسیار کوچکی در ناحیه ناف و بخش تحتانی شکم ایجاد می شود و پزشک داخل شکم و اعضای لگنی را با وسیله کوچکی به نام لاپاروسکوپ مشاهده می کند. با این روش می توان محل بارداری خارج رحمی را پیدا نمود.

بارداری خارج رحمی چطور درمان می شود؟
 

روش درمان به زمان تشخیص و اینکه تشخیص چقدر قطعی باشد و همچنین به اندازه جنین و تکنیکهای در دسترس بستگی دارد و هدف پزشک خارج کردن جنین و حفظ توانایی باروری است.
اگر بارداری به وضوح در خارج از رحم بوده و اندازه جنین هنوز کوچک باشد شاید بتوان از درمان دارویی استفاده کرد. درمان غیر جراحی یک بارداری خارج رحمی بدون پارگی، استفاده از نوعی داروی ضد سرطان به نام متوترکسات است که به صورت تزریق داخل وریدی در بیمارستان یا درمانگاه بیماران سرپایی، تجویز می شود. متوترکسات ترکیبی است که باعث مسموم شدن سلول ها و خاتمه بارداری می شود. در صورتی که سطح HCG پس از این روش درمانی کاهش یابد، نشانه به پایان رسیدن بارداری است و پس از آن علایم نیز بهبود می یابندبا این حال ممکن است بعد از استفاده از دارو نیز نهایتا نیاز به جراحی وجود داشته باشد.
اگر وضعیت مادر خوب بوده و جنین نیز هنوز خیلی بزرگ نشده باشد که آسیب به لوله های رحمی وارد کرده باشد می توان از جراحی لاپاروسکوپی نیز برای خارج کردن آن استفاده کرد. همانطور که در بالا توضیح داده شد با استفاده از یک دوربین بسیار کوچک داخل لگن مشاهده شده و جراحی نیز با لوازم بسیار ریز و دقیق انجام می شود. این عمل با بی حسی موضعی انجام می شود و نقاهت آن کمتر از یک هفته خواهد بود. البته نیاز به تجهیزات و پزشک متخصص کاملا ورزیده در استفاده از این روش دارد.
در صورتی که افزایش سن بارداری و سایز جنین منجر به آسیب جدی در ناحیه شده و یا خونریزی شروع شده باشد بهترین روش جراحی با بیهوشی و باز کردن شکم است تا جنین و کلیه نسوج آسیب دیده خارج شود. ممکن است در شرایطی بتوان لوله رحم را ترمیم کرد اما گاهی لازم است کل یک لوله خارج شود و این مساله روی توانایی باروری در آینده تاثیرگذار خواهد بود. دوره نقاهت در جراحی شکمی حدود 6 هفته خواهد بود.
بنابراین بهتر است سعی شود که پیش از پارگی و تخریب لوله، بارداری لوله ای تشخیص داده شود. با تشخیص زود هنگام می توان مانع از بروز خونریزی داخلی بدلیل پارگی و خونریزی لوله و احتمالا از دست دادن لوله رحمی شد. اغلب بارداری های خارج رحمی حدود هفته های 6 تا 8 بارداری شناسایی می شوند. کلید تشخیص زود هنگام، توجه به علائم و رابطه مناسب بین شما و پزشک و بحث در مورد وجود هر نوع علامت و شدت آن است.

آیا بعد از یک بارداری خارج رحمی می توان یک بارداری طبیعی و سالم را تجربه کرد؟
 

بله. هر چه زودتر بارداری خارج رحمی تشخیص داده و درمان شود صدمات کمتری به لوله های رحم وارد شده و شانس یک حاملگی عادی را در آینده افزایش می دهد. حتی اگر خانمی یکی از لوله هایش را از دست بدهد باز هم می تواند مادامی که یک لوله رحم سالم دارد بطور عادی باردار شود. با این حال در آینده به محض آگاهی از بارداری باید به پزشک خود اطلاع دهد تا سونوگرافی زودهنگام و بررسی های لازم انجام شود.
جای امیدواری است که اگر تحت شرایطی خانمی هر دو لوله رحم خود را از دست بدهد، می تواند از روشهای درمان ناباروری مانند IVF برای قرار دادن تخمک لقاح یافته در محل مناسب استفاده کند و دوران بارداری را بگذراند.

احتمال وقوع یک بارداری خارج رحمی دیگر چقدر است؟
 

به طور کلی این احتمال حدود 10 تا 15 درصد است، بسته به اینکه علت اولین بارداری خارج رحمی چه بوده و از چه روش درمانی استفاده شده است. در واقع اگر دلیل اولیه شما عفونت و انسداد لوله ای باشد ممکن است همان تاثیر را بر لوله رحم دیگر شما گذاشته باشد و در این حالت ممکن است احتمال وقوع مجدد آن به 85 تا 90 درصد نیز برسد.

با غم از دست دادن و سوگ ناشی از این حادثه چه باید کرد؟
 

این تجربه ممکن است برای شما خیلی ناراحت کننده باشد، به هر حال شما یک بارداری را از دست داده اید و این برایتان سخت است که بخواهید دوباره حامله شوید. بعلاوه ممکن است تحت یک عمل جراحی قرار گرفته باشید و در دوران نقاهت آن بسر می برید و تغیرات هورمونی سریع نیز ممکن است حالت کلافگی و افسردگی در شما ایجاد کرده باشد. بنابراین بهتر است قبل از اینکه بخواهید دوباره باردار شوید فرصت کافی به خود بدهید تا از نظر جسمی و بخصوص از نظر عاطفی به وضعیت مطلوبی برسید. بسیاری از متخصصین توصیه می کنند که حداقل 3 ماه صبر کنید تا بدن شما شرایط سلامتی را بدست آورده باشد. (به یاد داشته باشید که ریسک بارداری خارج رحمی مجدد حتی بعد از این 3 ماه کاهش نمی یابد و به عواملی بستگی دارد که قبلا به آن اشاره شد.) به هر حال ممکن است شما برای بارداری بعدی بسیار مشتاق باشید و یا برعکس وحشت زده و محتاط شوید.
در عین حال همسر شما نیز ممکن است غمگین باشد و احساس درماندگی کند و در این شرایط نداند که چطور باید عواطف خود را بیان کرده و از شما نیز حمایت کند. این واقعه ممکن است زندگی مشترک شما را تحت فشار قرار دهد و از سوی دیگر ممکن است بتوانید از این فرصت برای نزدیکتر شدن به هم استفاده کنید؛ بیشتر در مورد احساسات و نگرانیهایتان و آنچه فکر می کنید با یکدیگر صحبت کنید. خیلی خوب است اگر به یک مشاور روانشناسی یا روانپزشک برای کمک در تسریع بهبودی از این سوگ مراجعه کنید

بایدها و نبایدهای آرایشی در دوران بارداری

بایدها و نبایدهای آرایشی در دوران بارداری
آیا خانم‌های باردار می‌توانند آرایش کنند؟ حتما شما هم از اینکه در دوران بارداری، زیبایی‌تان را از دست بدهید، نگران‌اید. این، نگرانی خیلی از خانم‌های باردار است که از دست ترک‌ها و تیرگی پوست بدن و صورت‌شان خسته شده‌اند. اما خانم‌های باردار وقتی سراغ کیف آرایش‌شان می‌روند، نگرانی دیگری هم دارند: آیا استفاده از این مواد آرایشی و بهداشتی در دوران بارداری، خطری برای جنین ایجاد نمی‌کند؟
هیچ دلیل ثبت‌شده‌ای وجود ندارد که مواد شیمیایی موجود در کرم‌های ضدآفتاب که از طریق پوست جذب می‌شوند، به مادر یا به جنین آسیبی رسانده باشد. اگر بخواهید بیش از حد محتاط باشید، می‌توانید از یک ضدآفتاب غیرشیمیایی استفاده کنید.
بارداری و برنزه‌کننده‌ها
برخلاف شایعات موجود در بین مردم، استفاده از لوسیون‌های حمام آفتاب (برنزه‌کننده‌ها) کمتر از خود آفتاب گرفتن ضرر دارد. سوختگی‌ها و برنزه شدگی‌های پوست احتمال به وجود آمدن چین و چروک را در پوست زیاد می‌کند. حال دیگر مهم نیست چگونه این سوختی‌ها روی پوست به وجود آمده باشند. تابش خورشید روی پوست صورت و پیشانی باعت بروز لکه‌هایی در صورت می‌شود که این امر در زنان باردار که خود به دلیل تغییرات هورمونی مستعد به وجود آمدن لک هستند، بیشتر نمود پیدا می‌کنند. بنابراین به زنان باردار توصیه می‌شود که در صورت امکان کمتر در معرض آفتاب و نور مستقیم خورشید قرار گیرند.
بارداری و کرم‌های ضدترک
نزدیک ماه چهارم بارداری که می‌شود به تدریج ممکن است روی پاها، شکم و دستان راه‌راه‌های سفید یا صورتی‌رنگی نمایان شود. البته این موضوع در تمامی‌زنان باردار صادق نیست و به میزان کشش پوست بستگی دارد. برای جلوگیری از پیش آمدن این راه‌راه‌ها که دیگر ناپدید هم نخواهد شد، بهتر است از همان ماه اول بارداری از کرم‌های ضدترک ویژه زنان باردار استفاده کنید.
بارداری و رنگ مو
خانم‌های باردار باید هنگام قرار گرفتن در معرض هر ماده‌شیمیایی (رنگ مو و مواد آرایشی مو) احتیاط به خرج دهند و این 6 توصیه را جدی بگیرند:
1 سعی کنید از فرآورده‌هایی که موها را صاف، بی‌رنگ، رنگ یا فر می‌کنند، تا سه ماهه دوم بارداری اجتناب کنید.
2 ترتیبی دهید که استفاده از این مواد در جایی با تهویه خوب انجام شود.
3 مواد شیمیایی را بیش از زمان لازم روی موها باقی نگذارید.
4 اطمینان حاصل کنید که موها و پوست سرتان پس از استفاده از این مواد کاملا شسته شده‌اند.
5 همیشه هنگام مصرف این مواد شیمیایی از دست‌کش استفاده کنید و دستورات سازنده را دقیقا رعایت کنید.
6 برای اینکه مطئن شوید که به این مواد‌‌ آلرژی ندارید، ابتدا آنها را روی دسته کوچکی از موهای‌تان آزمایش کنید.
بارداری و کرم‌های ضدآکنه
اگر از لوازم آرایش استفاده می‌کنید محصولاتی را انتخاب کنید که به جای روغن برپایه آب ساخته شده است و روی آن برچسب «غیر کومدون‌زا» زده‌اند که به این معناست که منافذ پوست را مسدود نخواهد کرد و آکنه تشدید نخواهد شد. قبل از خواب نیز حتما آرایش را پاک کنید. از پزشک یا ماما در مورد مصرف ژل‌های دارویی سوال کنید (اگر آکنه شما شدید است ممکن است لازم باشد به متخصص پوست مراجعه کنید). بعضی از محصولات که بـدون نسـخه به فـروش می‌رسند و یا داروهایی که برای تهیه آنها نسخه لازم است، به از بین بردن آکنه کمک می‌کنند ولی مصرف بعضی از موادی که داخل آنها به کار رفته‌اند به خوبی در دوران بارداری مطالعه نشده است. بنابراین بدون تأیید پزشک یا مامای خود از هیچ‌یک از داروهای ضدآکنه استفاده نکنید. استفاده از داروی ایزوترتینوئین خوراکی در دوران بارداری اکیدا ممنوع است زیرا به ناهنجاری جنین منجر می‌شود (از مصرف ترتینویین موضعی نظیر Retin-A نیز بپرهیزید). مصرف کرم‌های حاوی آنتی‌بیوتیک نظیر اریترومایسین و کلیندامایسین در دوران بارداری کاملا مطمئن است ولی مصرف کرم‌های حاوی تتراسیکلین مجاز نیست.
باید و نبایدهای آرایشی در دوران بارداری
سه‌ماهه اول به‌طور ویژه و نیز سه‌ماهه دوم بارداری دو دوره‌ای هستند که خانم باردار باید بیشترین مراقبت‌ها را به خرج دهد. سوالی که در ذهن بسیاری از خانم‌های باردار پیش می‌آید این است که آیا می‌توانند طی دوره بارداری از لوازم آرایشی مختلف استفاده کنند؟ به‌عنوان یک قانون کلی باید گفت در دنیای مدرن امروز که محیط زندگی ما مملو از مواد شیمیایی مختلف، اشعه ماورای‌بنفش ساطع شده از خورشید، لامپ‌های مختلف روشنایی (مانند فلورسنت) یا مانیتورهای کامپیوتر و تشعشعات مختلف رادیویی و ماهواره‌ای و حتی تلفن‌های همراه است، فرد باید مراقب مصرف مواد شیمیایی خارجی بیش از زمان غیربارداری باشد. به‌عنوان مثال یکی از معضلاتی که بسیاری از خانم‌ها در دوران بارداری با آن مواجهه می‌شوند پیدایش لک بارداری برای صورت است و برای کاهش این خطر و بهبود نسبی آن استفاده از ضدآفتاب‌ها ضروری است. توصیه ما این است که مصرف ضدآفتاب‌های فیزیکال جایگزین ضدآفتاب‌های شیمیایی در دوران بارداری شود.
در مورد کرم‌های لایه‌بردار نیز توصیه می‌کنیم که از کرم‌های ترتینوئین که امکان آثار ناخوشایند روی جنین در صورت جذب دارو وجود دارد، پرهیز شود. اما استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های حاوی اسید میوه اشکال ندارد، البته به شرطی که در طول روز از ضدآفتاب‌های فیزیکی استفاده ‌شود. در مورد استفاده از رنگ‌های مو توصیه می‌کنیم که از رنگ کردن موها به‌ویژه رنگ‌های تیره به خصوص در سه ماهه اول و حتی سه ماهه دوم بارداری پرهیز شود زیرا مواد شیمیایی موجود در این رنگ‌ها به ویژه پارافنیلن دی‌آمین می‌توانند جذب شده و برای جنین خطرآفرین باشند. بهترین کار در این دوران استفاده از های‌لایت است که خطر تماس مواد شیمیایی رنگ با کف‌سر بسیار کم است. البته باید گفت مطالعات علمی هنوز اثبات نکرده‌اند که مصرف رنگ مو در دوران بارداری بتواند مشکلات جنینی ایجاد کند اما منطق حکم می‌کند که مادران آینده از مصرف هرگونه ماده شیمیایی قابل جذب که احتمال مضر بودن آن برای سلامت جنین وجود دارد، پرهیز کنند.
در مورد لوازم آرایشی نیز چند نکته قابل ذکر است. اولا برخی مواد آرایشی‌ حاوی عوامل ضدآفتاب هستند که میزان آن به هیچ وجه برای پیشگیری یا درمان لک‌ بارداری کافی نیست لذا این کرم‌پودرها نباید جایگزین مصرف ضدآفتاب‌های فیزیکی باشد. ثانیا افرادی که مستعد جوش صورت هستند و حتی ممکن است در طول دوره بارداری آکنه آنها تشدید شود نباید از کرم‌پودرهای چرب استفاده کنند زیرا موجب تشدید جوش‌های صورت‌شان می‌شود. مصرف اندک پن‌کیک برای افرادی که عادت به آرایش دارند کمترین خطر را از این نظر دارد. بعضی از مواد آرایشی مثل برخی رژلب‌ها حاوی مقادیر بیش از حد فلزات سنگین شامل سرب هستند که امکان جذب مخاطی و پوستی آنها وجود دارد و لذا در دوران بارداری از مصرف این لوازم آرایشی نیز بهتر است تا حد امکان پرهیز شود، به ویژه انواع غیراستاندارد آنها از نظر داشتن مقادیر نامتعارف سرب ممکن است خطرناک‌تر باشد. لذا توصیه می‌کنیم تا حد امکان از مصرف لوازم آرایشی به خصوص انواع غیراستاندارد به شدت پرهیز شود، چرا که سلامت جنین بسیار بهتر از پیرایش صورت مادر است.
منبع: http://www.salamat.com

علل شایع مشکلات بارداری در مردان

علل شایع مشکلات بارداری در مردان

انسدادها
 درصد کمی از مردان با مشکل انسداد در مجاری دافع خود مواجه اند که مانع رسیدن اسپرم به مایع منی آنها می‌شود. اگر لوله منی یا مجاری بیضوی شما مسدود یا آسیب دیده‌است، مانع رسیدن اسپرم به تخمهای همسر شما می شود. عفونت، جراحت، نقصهای مادرزادی، یا وازکتومی ممکن است باعث این انسدادها باشند.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حلهای ممکن: جراحی جهت ترمیم انسداد یا عمل وازکتومی برعکس
• میزان موفقیت: بسته به مشکل و نوع جراحی بکار رفته جهت درمان، از 50 تا 90 درصد مردان بعد از جراحی اسپرم بیشتری در منی خود دارند. حدود 20 تا 65 درصد زوجها توانستند با مقاربت یا روش لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) بچه‌دار شوند.

واریکوسل
 

واریکوسل (گشادشدن رگها، شبیه واریکوسِ بیضه‌ها) دمای بیضه‌ها را بالا می‌برد که بر تولید اسپرم اثر می‌گذارد.
• علایم احتمالی: هیچ (مشکل حین معاینه بدنی قابل تشخیص است).
• راه حل‌های ممکن: جراحی جهت رفع نقص واریکوسل
• میزان موفقیت: تا 43 درصد مردان قادر به باردار کردن همسر خود طی یک سال بعد از جراحی بودند، و تا 69 درصد طی دو سال.

اسپرم نامنظم
 

اگر اسپرم ندارید یا اسپرمتان کم است، جهندگی اسپرم کم (توانایی فَوران آن) یا شکل اسپرمها غیرعادی است، اسپرمتان به تنهایی قادر به باردار کردن تخمهای همسرتان نخواهد بود.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری، تلقیح مصنوعی با اسپرم خودتان به شرطی که تعداد، شکل و جهندگی آن خیلی غیرطبیعی نباشد؛ یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI).
• میزان موفقیت: داروهای بارداری افزایش دهنده تعداد تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، میزان موفقیت را در هر نوبت به 8 تا 17 درصد می‌رساند. با روش ICSI درصد موفقیت به 30 درصد می‌رسد.
حساسیت اسپرمی
ممکن است بدن شما پادتن هایی ترشح کند که اسپرم را از بین می‌برند، که معمولا بعد از وازکتومی، پیچش بیضوی (یعنی وقتی بیضه ها داخل کیسه بیضه پیخ می‌خورند)، عفونت یا تروما اتفاق می‌افتد.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: تلقیح مصنوعی، تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART)، یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI). (داروهای استروئیدی مثل پردینسون هم گاه برای محدود کردن پادتنهای اسپرم استفاده می‌شوند اما پزشکان به خاطر عوارض جانبی انها را توصیه نمی‌کنند).
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، درصد موفقیت را به 8 تا 17 درصد در هر نوبت می‌رسانند. درصد موفقیت با روش ICSI به حدود 30 درصد در هر نوبت می‌رسد.
مشکلات غیرقابل توجیه باروری
اگر پزشک نتواند دلیل مشکل بارداری شما را پیدا کند، مورد شما را «مشکل غیرقابل توجیه باروری» تشخیص می‌دهد. بعضی متخصصان فکر می‌کنند سموم محیطی می‌توانند عامل تاثیرگذار باشند اما رابطه مستقیمی بین باروری و این مشکلات هنوز به تاییر نرسیده است.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری همراه با روش تلقیح مصنوعی یا تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART) مثل لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF)
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها همراه با روش تلقیح مصنوعی ، درصد موفقیت را به 8 تا 17 درصد در هر نوبت می‌رسانند. حدود 20 تا 40 درصد در هر نوبت منجر به بارداری با روش IVF می‌شوند. بعد از سه سال درمان، احتمال آن که زوج بچه دار شوند هرسال بین 20 تا 25 درصد کمتر می‌شود.

مشکلات بارداری مرکب
 

یک زوج وقتی دچار مشکلات بارداری مرکب می‌شوند که هم مرد و هم زن مشکل باروری داشته باشند.
• علایم احتمالی: بسته به علل آن متغیر است.
• راه حل های ممکن: بسته به علل آن روش درمان متفاوت است.
• میزان موفقیت: بسته به علل آن درصد موفقیت متغیر است.

علل شایع مشکلات بارداری در مردان

علل شایع مشکلات بارداری در مردان

انسدادها
 درصد کمی از مردان با مشکل انسداد در مجاری دافع خود مواجه اند که مانع رسیدن اسپرم به مایع منی آنها می‌شود. اگر لوله منی یا مجاری بیضوی شما مسدود یا آسیب دیده‌است، مانع رسیدن اسپرم به تخمهای همسر شما می شود. عفونت، جراحت، نقصهای مادرزادی، یا وازکتومی ممکن است باعث این انسدادها باشند.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حلهای ممکن: جراحی جهت ترمیم انسداد یا عمل وازکتومی برعکس
• میزان موفقیت: بسته به مشکل و نوع جراحی بکار رفته جهت درمان، از 50 تا 90 درصد مردان بعد از جراحی اسپرم بیشتری در منی خود دارند. حدود 20 تا 65 درصد زوجها توانستند با مقاربت یا روش لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF) یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) بچه‌دار شوند.

واریکوسل
 

واریکوسل (گشادشدن رگها، شبیه واریکوسِ بیضه‌ها) دمای بیضه‌ها را بالا می‌برد که بر تولید اسپرم اثر می‌گذارد.
• علایم احتمالی: هیچ (مشکل حین معاینه بدنی قابل تشخیص است).
• راه حل‌های ممکن: جراحی جهت رفع نقص واریکوسل
• میزان موفقیت: تا 43 درصد مردان قادر به باردار کردن همسر خود طی یک سال بعد از جراحی بودند، و تا 69 درصد طی دو سال.

اسپرم نامنظم
 

اگر اسپرم ندارید یا اسپرمتان کم است، جهندگی اسپرم کم (توانایی فَوران آن) یا شکل اسپرمها غیرعادی است، اسپرمتان به تنهایی قادر به باردار کردن تخمهای همسرتان نخواهد بود.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری، تلقیح مصنوعی با اسپرم خودتان به شرطی که تعداد، شکل و جهندگی آن خیلی غیرطبیعی نباشد؛ یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI).
• میزان موفقیت: داروهای بارداری افزایش دهنده تعداد تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، میزان موفقیت را در هر نوبت به 8 تا 17 درصد می‌رساند. با روش ICSI درصد موفقیت به 30 درصد می‌رسد.
حساسیت اسپرمی
ممکن است بدن شما پادتن هایی ترشح کند که اسپرم را از بین می‌برند، که معمولا بعد از وازکتومی، پیچش بیضوی (یعنی وقتی بیضه ها داخل کیسه بیضه پیخ می‌خورند)، عفونت یا تروما اتفاق می‌افتد.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: تلقیح مصنوعی، تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART)، یا تزریق اینتراسیتوپلاسمی اسپرم (ICSI). (داروهای استروئیدی مثل پردینسون هم گاه برای محدود کردن پادتنهای اسپرم استفاده می‌شوند اما پزشکان به خاطر عوارض جانبی انها را توصیه نمی‌کنند).
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها به همراه روش تلقیح مصنوعی، درصد موفقیت را به 8 تا 17 درصد در هر نوبت می‌رسانند. درصد موفقیت با روش ICSI به حدود 30 درصد در هر نوبت می‌رسد.
مشکلات غیرقابل توجیه باروری
اگر پزشک نتواند دلیل مشکل بارداری شما را پیدا کند، مورد شما را «مشکل غیرقابل توجیه باروری» تشخیص می‌دهد. بعضی متخصصان فکر می‌کنند سموم محیطی می‌توانند عامل تاثیرگذار باشند اما رابطه مستقیمی بین باروری و این مشکلات هنوز به تاییر نرسیده است.
• علایم احتمالی: هیچ
• راه حل های ممکن: داروهای باروری همراه با روش تلقیح مصنوعی یا تکنولوژی های نوین در درمان ناباروری (ART) مثل لقاح مصنوعی آزمایشگاهی (IVF)
• میزان موفقیت: داروهای باروری جهت افزایش مقدار تولید تخمها همراه با روش تلقیح مصنوعی ، درصد موفقیت را به 8 تا 17 درصد در هر نوبت می‌رسانند. حدود 20 تا 40 درصد در هر نوبت منجر به بارداری با روش IVF می‌شوند. بعد از سه سال درمان، احتمال آن که زوج بچه دار شوند هرسال بین 20 تا 25 درصد کمتر می‌شود.

مشکلات بارداری مرکب
 

یک زوج وقتی دچار مشکلات بارداری مرکب می‌شوند که هم مرد و هم زن مشکل باروری داشته باشند.
• علایم احتمالی: بسته به علل آن متغیر است.
• راه حل های ممکن: بسته به علل آن روش درمان متفاوت است.
• میزان موفقیت: بسته به علل آن درصد موفقیت متغیر است.

الفبای بچه داری برای مادران جوان

الفبای بچه داری برای مادران جوان
از 9 ماه بارداری جان سالم به در برده اید و نوزادتان صحیح وسالم به دنیا آمده و حالا می خواهید بچه داری کنید اما آن قدر با چیزهای پیش بینی نشده و عجیب و غریب در دنیای بچه داری مواجه می شوید که حسابی گیج و سردر گم می شوید. خب، ما کمک تان می کنیم. فقط یادتان باشد که بچه داری هم مثل هر کار دیگری نیازمند اعتمادبه نفس است. پس به خودتان مطمئن باشید و با ما همراه شوید.
1-کمک گرفتن از آنهایی که می توانند کمکی به تان بدهند، مخصوصاً در مورد بچه داری، هیچ جای خجالت و رودربایستی ندارد. کمک دهنده می تواند یک پرستار بچه با یک دوست جوان یا یک همسایه با حوصله یا مادر خودتان یا همسرتان باشد.
2-همیشه مراقب سرو گردن نوزاد باشید و از این نواحی با دقت بیشتری مراقبت کنید. زمانی که کودک تان در گهواره است یا او را در سبد مخصوصش حمل می کنید، حتماً از سرو گردن او مراقبت کنید و وسیله ای را برای حمایت از این اعضا تدارک ببینید.
3-مراقب تکان دادن نوزاد خود باشید، چه در بازی یا شرایط دیگر. ممکن است همین تکان دادن های ساده باعث خونریزی های شدیدی درمغز او و حتی باعث مرگ وی شود.
4-اگر می خواهید نوزادتان را از خواب بیدار کنید، هرگز او را تکان ندهید؛ بلکه به آرامی و با خاراندن پای او یا زدن ضربه ای بسیار آرام در حد تلنگر به گونه اش، می توانید اورا بیدار کنید.
5-در آغوش گرفتن، شاید یکی از لذت بخش ترین جنبه های مراقبت از نوزاد است و معمولاً در اولین ساعات و روزهای پس از تولد و هنگامی که پدر و مادر در صدد ایجاد یک وابستگی عمیق با کودک خود هستند و این لحظات نیز لحظات بسیار حساسی است، آغاز می شود. نزدیکی فیزیکی می تواند به یک ارتباط عاطفی منجر شود.
6-روند در آغوش گرفتن با بلند کردن او از روی زمین ونوازش سر او و ضربه های خفیف و متناوب و گوناگون با نوک انگشت به بدن او آغاز می شود. هم شما و هم همسرتان می توانید این فرصت را غنیمت بشمرید و در هنگام بغل کردن یا مثلاً شیر دادن با تماس بدنی یاپوست به پوست او را مورد حمایت عاطفی قرار دهید. برخی از انواع در آغوش گرفتن و ماساژ ممکن است به ارتقای رشد کودک و تکامل او کمک کنند.
7-احتمالاً شما قبل از اینکه کودک تان را به خانه بیاورید، درباره استفاده از کهنه یا پوشک تصمیم می گیرید. در هر صورت باید بدانید که یک نوزاد به طور متوسط در حدود 10 بار در روز، یا در حدود 70 بار در هفته پوشک یا کهنه خود را کثیف می کند. قبل از پوشک کردن نوزاد، اطمینان حاصل کنید که تمام تدارکات در دسترس است و نباید نوزاد خود را به روی میز تعویض پوشک کنید. شما به این موارد نیازدارید: یک پوشک تمیز؛ یک گیره(اگرپارچه استفاده شده است)؛ پماد پوشک در صورتی که کودک به بثورات پوستی دچار شده است؛ یک ظرف آب گرم؛ لیف حمام پاک، دستمال مرطوب پوشک و یا توپی پنبه.
8-بعد از هر بار مدفوع یا در صورتی که پوشک او مرطوب است، نوزاد را به پشت بخوابانید و به برداشتن پوشک کثیف اقدام کنید. ازآب ، توپی پنبه و لیف حمام و یا دستمال مرطوب استفاده کنید و به آرامی ناحیه تناسلی کودک تان را پاک کنید.
9-وقتی که پوشک کودک پسر را تعویض می کنید باید به دقت این کار را انجام دهید چون همین که آلت تناسلی او در معرض هوای آزاد قرار می گیرد ممکن است به ادرار تحریک شود.
10-وقتی که پوشک یک کودک دختر را تعویض می کنید، باید از جلو به عقب بشویید تا عفونت به مجرای تناسلی او سرایت نکند و دچار عفونت ادراری نشود.
11-برای بهبود جوش و بثورات پوستی و جلوگیری از خارش، از پماد استفاده کنید. همیشه شستشوی دست های خود را به طور کامل پس از تعویض پوشک به یاد داشته باشید.
12-برای جلوگیری از بثورات ناشی از پوشک یا درمان آن سعی کنید پوشک کودک را مکرر و در اسرع وقت پس از دفع مدفوع تعویض کنید. پس از تمیز کردن این منطقه با صابون ملایم و آب و یا از میان بردن مواد اضافه، موضع را با یک کرم مانند اکسید روی بپوشانید تا از این ناحیه محافظت کند. آنها را با مواد شوینده بدون رنگ و عطر بشویید و اجازه بدهید که برای بخشی از روز بدون پوشک باشد. این کار این فرصت را به پوست می دهد که کمی در برابر هوا قرار گیرد.
13-در صورتی که خارش پوشک برای بیش از 3 روز ادامه یابد یا به نظر رسد که بدتر شده است، با پزشک کودک تان تماس بگیرید چون ممکن است نوعی عفونت قارچی باشد که نیاز به نسخه پزشکی دارد.
14-چه با شیر مادر نوزاد را تغذیه کنید و چه با شیشه شیر، باید روش های تغذیه ای هر کدام و زمان تغذیه کودک را بدانید. مهم است بدانید که زمان شیر دادن به نوزاد بر اساس تقاضا و نیاز و احساس گرسنگی اوست و نشانه های آن شامل گریه کردن، گذاشتن انگشت در دهان و مکیدن آن و بی قراری است.
15-یک نوزاد در هر 2 تا 3 ساعت نیاز به تغذیه دارد. اگر در نظر دارید شیر مادر بدهید، بگذارید از هر پستان 10 تا 15 دقیقه شیر بخورد. اگر شما شیر خشک به او می دهید، هر بار 60 تا 90 میلی لیتر شیر می خورد.
16-اگر نوزادتان به شیر خوردن بی میل است یا هر بار باید او را بیدار کنید تا شیر بخورد، با پزشک کودک تان تماس بگیرید. یک راهنمای خوب برای کفایت تغذیه ای نوزادانی که شیر خشک مصرف می کنند، محاسبه میزان شیر خورده شده است اما برای مادرانی که شیر خود را می دهند، تخمین کفایت تغذیه ای نوزادشان مشکل است اما نشانه هایی چون ، وزن گیری مناسب، فعالیت کافی، خواب خوب، حدود 6 بار دفع ادرار و چند بار دفع مدفوع در روز و در مجموع 10 بار پوشک عوض کردن و آرامشی که به طور کلی در نوزاد وجود خواهد داشت، حاکی از تغذیه کافی نوزاد است.
17-معمولاً یکی از مشکلات والدین بعد از شیر خوردن نوزادشان، تجمع گاز در معده است. این موضوع به علت بلع هوا در هنگام شیر خوردن است. در چنین شرایطی باید با در آغوش گرفتن نوزاد و راه رفتن و ضربه و ماساژ ملایم پشت نوزاد، او را وادار به آروغ زدن کرد. در صورتی که نوزادتان به شدت در هنگام شیر خوردن یا پس از آن سرو صدایی می کند یا به ریفلاکس دچار است یا گاز زیادی در معده اش تجمع می یابد، اگر شیر مادر می خورد، هر 5 دقیقه و اگر شیر خشک می خورد، با هر 30 سی سی شیری که می خورد، باید با روشی که در زیر توضیح داده ایم، او را وادار به آروغ زدن کنید.
18-برای وادار کردن نوزاد به آروغ زدن، نوزاد را روی دست تان بنشانید یا بخوابانید؛ به طوری که قسمت گوشتی کف دست تان در قسمت ریشه انگشتان، روی چانه نوزاد و قسمتی از دست تان که کمی پایین تر از مچ دست تان است، روی قفسه سینه او قرار گیرد. سپس با دست دیگر به آرامی به پشت او ضربه ملایم بزنید و در صورتی که بعد از چند دقیقه آروغ نزد، وضعیت اورا تغییر دهید تا به نتیجه برسید. بعد از اتمام شیر دهی و آروغ زدن نوزادتان، او را 10 تا 15 دقیقه به صورت زاویه 45 درجه که کاملاً خوابیده نباشد، قرار دهید تا مواد غذایی خورده شده را برنگرداند.
منبع: Kids Health
منبع:روزنامه سلامت، شماره 230.

پیشگیری خوب یا بد

پیشگیری خوب یا بد
مقدمه :قرص های «ال دی»LDیا همان قرص های جلوگیری از بارداری،از دسته داروهای معروف و شناخته شده ای هستند که هر خانمی ممکن است از آنها استفاده کرده باشد. گفته های زیادی درباره فواید و مضرات این قرص ها از این و آن به گوش می رسد که ممکن است ،هر خانمی را قبل از شروع مصرف آنها به هراس اندازد. در این رابطه بر آن شدیم حقایق اثرات این داروها را از سر کار خانم دکتر مریم تقوی صفا جویا شویم
به طور کلی روش های هورمونی جلوگیری از بارداری عبارتند از
خوراکی ،تزریقی ،پوستی (برچسب ها ی ضد بارداری )یا تراش واژینال (حلقه های ضد بارداری
قرص های جلوگیری خوراکی به صورت ترکیبی ،از 2هورمون استروژن و پروژسترون یا فقط حاوی هورمون پروژستین هستند. تمام روش های ذکر شده ،فقط برای خانم ها کاربرد دارد و تا به حال روش هورمونی قابل اعتمادی برای جلوگیری از تولید مثل در مردان ارائه نشده است

قرص های جلوگیر ی ترکیبی
 

این قرص ها روزانه یک عدد و به مدت 3هفته مصرف می شوند . سپس یک هفته مصرف آنها قطع شده و در طی این یک هفته،خونریزی رحمی ناشی از قطع دارو ایجاد می شود
مکانیزم اصلی اثراین قرص ها ،جلوگیری از تخمک گذاری است که از طریق مهار متوالی غدد هیپوتالاموس ،هیپوفیز و تخمدان است
جزء پروژستینی این قرص ها،ترشحات مخاطی دهانه رحم را ضخیم می کنند و در نتیجه عبور از اسپرم را به تعویق می اندازند و همچنین اندومتر (لایه داخلی رحم )را برای لانه گزینی جنین نامناسب می کنند
با توجه به این مکانیزم ها،اگر بیماری این قرص ها را به طور منظم مصرف کند،تقریبا از محافظت دائم در برابر بارداری بهره مند خواهد شد

تداخل های دارویی
 

ممکن است قرص های جلوگیری،با اثر برخی داروها تداخل داشته باشند،یا در مقابل،بعضی داروها،اثر ضد بارداری این قرص ها را کاهش دهند . مثلا ممکن است حین مصرف قرص های جلوگیری نیاز به افزایش دوز اسپرین و استامینوفن یا کاهش دوز آرام بخش ها،داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد آسم داشته باشیم . بر خلاف تصور مردم،انتی بیوتیک هایی مثل آمپی سیلین و تتراسیکلین کارایی قرص های جلوگیری را کم نمی کنند.مصرف همزمان ویتامین Cبه خصوص اگر به صورت خود سرانه باشد با قرص های جلوگیری،می تواند باعث خونریزی بین دو قاعدگی شود . بنابراین خانمی که در حال مصرف دارویی به غیر از قرص های ضد بارداری است باید قبل از مصرف قرص های جلوگیری،حتما با پزشک متخصص مشورت کند

دوزدارو
 

به طورکلی،از زمانی که قرص ها ی ضد بارداری مورد مصرف افراد قرار گرفته اند به تدریج محتوای استروژن و پروژستین آنها به میزان قابل ملاحظه ای کم شده است. زیرا اکثر عوارض جانبی این قرص ها،به دلیل دوز بالای هورمون های موجود در آنها بوده است و به همین علت،به تدریج دوز این هورمون هارا کاهش داده اند . در حال حاضر اکثر این داروها حاوی 35میکروگرم اتینیل استرادیول (نوعی استروژن )و میزان پروژستین متغیر هستند که می تواند به 2صورت باشد،یا میزان پروژستین در طول مدت سیکل ثابت است . قرص های مونوفازی که معمول ترند)یا میزان پروژستین آنها در طول سیکل تغییر می کند(قرص های بی فازیک و تری فازیک
به طور ایده آل ،خانم ها باید با آغاز سیکل قاعدگی (یعنی اولین روز خونریزی )مصرف قرص ها را شروع کنند. در این صورت،به روش جلوگیری پشتیبان دیگری نیاز نخواهد بود
اما اگر خانمی مصرف قرص ها را از رو ز پنجم قاعدگی خود شروع کند،در نخستین ماه استفاده از قرص لازم است،به مدت یک هفته از رو ش پشتیبان دیگری هم استفاده کند
هر بسته قرص،حاوی 21قرص متوالی است انواع بسته های قرص،21قرص حاوی هورمون دارند و به دنبال آنها،7قرص خنثی است که بدون هورمون هستند و رنگ انها هم با 21قرص دیگر متفاوت است
برای این که قرص هایتان را فراموش نکنید،بهتر است بسته به آنها را کنار مسواکتان بگذارید تا به این صورت،چه صبح و چه شب ،بعد از مسواک زدن ،قرص خود را هم میل کنید
اگر یک دوز قرص فراموش شود،دوز بعدی قرص باید 2برابر شود . اگر چند دوز فراموش شود ،یعنی خانمی چند روز پشت سر هم فراموش کند قرصش را بخورد،باید از یک روش جلوگیری دیگر نیز استفاده کند و بعد از خونریزی ناشی از قطع دارو،دوباره مصرف دارویش را شروع کند. زیرا اگر قرص چند روزی مصرف نشود ،حتما در چند روز آینده خونریزی ایجاد می شود حال اگر فرد داروی خود را به مدت چند روز فراموش کرد و خونریزی در او رخ نداد،باید مصرف قرص ها را ادامه دهد؛اما پیش از آن ،یک ازمایش بارداری انجام دهد،زیرا احتمال بارداری در روزهایی که قرص خود را مصرف نکرده است وجود دارد

فواید قرص های جلوگیری از بارداری
 

اصلی ترین اثر این قرص ها پیشگیری از بارداری است که با قطع مصرف انها ،احتمال بارداری،دوباره به حالت عادی باز می گردد؛اما این قرص ها فواید دیگری هم دارند که در زیر به آنها اشاره شده است
افزایش تراکم استخوان
کاهش خونریزی قاعدگی و کم خونی
کاهش خطر حاملگی نابه جا
کاهش مشکل های قبل از قاعدگی از جمله سردرد،نفخ شکم و ..
کاهش دردهای هنگام قاعدگی
کاهش خطر سرطان رحم و تخمدان
کاهش بیماری های خوش خیم سینه
کاهش پیشرفت هیرسوتیسم(موهای زائد صورت و دیگر نواحی بدن
بهبود آکنه
پیشگیری از انسداد عروق ناشی از آترواسکلروزیس(سخت شدن،تنگ شدن و در نهایت بند امدن شریان ها
کاهش میزان و شدت عفونت های لگنی
بهبود روماتیسم مفصلی
این فواید برای تمام خانم ها حتی دختران جوان است. توصیه می شود برای تجویز اولین دوره قرص، به پزشک متخصص مراجعه کنید تا اگر دچار یکی از موارد منع مصرف هستید،او اقدام های لازم را انجام دهد
عوارض جانبی احتمالی قرص های جلوگیری از بارداری
افزایش تری گلیسیرید و کلسترول خون :این افزایش ،کم اهمیت است و باعث انسداد عروق ناشی از آترواسکلروزیس نمی شود
احتمال ایجاد دیابت :در انواع جدیدتر قرص های جلوگیری ،میزان هورمون های قرص ها کاهش داده شده است(LD=LOWDOSE(و این نوع قرص ها ،خطر دیابت را افزایش نمی دهند
اثرات قلبی عروقی :با مصرف قرص های جلوگیری،به میزان کمی خطر ترومبوزهای وریدی و آمبولی ریه (انسداد و ریدهای عمقی ناشی از ایجاد لخته و حرکت لخته ها به سمت ریه)وجود دارد. این خطر در افراد مبتلا به چاقی،فشار خون،دیابت ،افراد سیگاری و افراد کم تحرک بیشتر است. به افرادی که قصد انجام جراحی های بزرگی را دارند و ممکن است متعاقبا دوره طولانی کم تحرکی را داشته باشند،که سردردهای میگرنی دارند،مصرف قرص های جلوگیری،احتمال خطر سکته مغزی را بالا می برد و بهتر است این افراد آن را مصرف نکنند
اثر بر تولید مثل :معمولا نهایتا تا 3ماه بعد از قطع قرصفتخمک گذاری به حالت عادی باز می گردد. ممکن است خانمی هنوز از بارداری خود اگاه نشده باشد و در ابتدای بارداری خود،همچنان به مصرف این قرص ها ادامه دهد که دیده شده مصرف اتفاقی این قرص ها در ابتدای بارداری،اثری بر جنین ندارد
اثر بر شیردهی:با مصرف این قرص ها،احتمال کاهش شیر مادر وجود دارد. بهتر است در 6ماهه اول پس از زایمان ،از این قرص های شیردهی که فقط حاوی پروژسترون با دوز کم هستند استفاده شود،زیرا پروژسترون تنها،اثری بر شیردهی ندارد
سایر اثرات :افزایش ترشح های دهانه رحم،عفونت های قارچی واژن،لکه های روی صورت (مشابه دوران بارداری)،افزایش مختصر وزن و ..که معمولا طبیعی اند و تمام این اثرات،با مصرف انواع جدیدتر قرص ها که میزان هورمون کمتری دارند،کمتر شیوع دارند
حتی گفته می شود این قرص ها،باعث بهبود آکنه و تا حدی باعث بهبود افسردگی هم می شوند

موارد منع مصرف این قرص ها
 

افرادی که دچار یکی از وضعیت های زیر هستند،نباید قرص های جلوگیری را مصرف کنند
ترومبوآمبولی (لخته شدن خون در عروق):اگر خانمی در حال حاضر دچار این مشکل است یا سابقه اش را دارد
بیماری عروق مغز یا شریان های کرونری قلب
بیماری های دریچه ای قلب یا اختلال ریتم قلبی که همراه با ایجاد ترومبوز باشند
دیابت همراه با درگیری عروقی
فشار خون بالای کنترل نشده
سرطان سینه
سرطان رحم
خونریزی واژینال غیر طبیعی که علت آن تشخیص داده نشده است
سابقه یرقان حاملگی یا یرقان حین مصرف قرص های جلوگیری
توده های خوش خیم یا بدخیم کبدی یا بیماری فعال کبدی
احتمال حاملگی
منبع:زندگی ایده آل ش 51